Kabanata 2

Nakatulala si Mayra habang umalis sa kwarto si Anderson. Bumalik siya kasama ng isang nars na ibinalik ang karayom sa likod ng kamay ni Mayra. Ang sakit ay isang paalala ng kanyang muling pagkabuhay. Binigyan siya ng Diyos ng isa pang tyansa sa buhay. Ngayong bumalik siya sa 2007, mararanasan niyang muli ang unang taon niya sa highschool. Nang umalis ang nars sa ward, pagod na umupo si Anderson sa tabi ng kama ni Mayra. Malumanay niyang hinaplos ang mukha niya at pinunasan ang mga luha niya. Nakita ng mga mata niya ang mamahaling relo sa pulso niya. Sabi niya sa kanya, “Mayra, unang taon mo pa lang sa highschool. Dapat magpokus ka sa pag-aaral mo sa halip na ibuhos mo sa'kin ang lahat ng oras mo. Naiintindihan mo?” “Ako…” Nahirapang sumagot si Mayra. Naalala niyang naging engaged sina Anderson at Isabel sa ganitong panahon sa nakaraan niyang buhay. Nang malaman ang balita, sinubukan ni Mayra na maglaslas sa matinding kalungkutan, at napilitan si Isabel na putulin ang engagement. Kaya nga talaga ni Mayra na gumawa ng ganitong bagay. Nahanap si Anderson ng mga magulang niya sa labas, nababalot ng dugo at nasa bingit ng kamatayan. Sinugod nila siya sa ospital at iniligtas ang buhay niya. Hindi nagtagal Pagkatapos tumira si Anderson sa mga Sadler, namatay ang mga magulang ni Mayra sa isang aksidente sa edad na limang taon at pinadala siya sa ampunan. Sa isipan niya, para na ring si Anderson ang nagpalaki sa kanya. Dahil sa sobra-sobrang pag-asa niya kay Anderson, hindi niya matanggap na magkakaroon siya ng kasintahan. Inamin niyang makasarili siya. Mula pagkabata, nagkaroon siya ng obsesyon kay Anderson at nagpantasya siyang pakasalan siya. Gayunpaman, sa kasalukuyan niyang buhay, napagtanto ni Mayra na ang kahit na anong pagmamahal niya para kay Anderson ay naglaho na. Sa nakaraang buhay niya, ang pangingialam niya ay direktang nagdala sa paghihiwalay nina Anderson at Isabel nang sampung taon. Mas maaga sanang pakakasalan ni Isabel si Anderson kung hindi dahil sa pagiging makasarili ni Mayra. Sa inggit niya, drinoga ni Mayra si Isabel at nakunan ito. Ang hindi alam ni Anderson, dinala rin ni Mayra ang anak niya. Pero natuto siya ng leksyon niya mula sa nakakatakot na karanasan niya. Hindi siya kailanman minahal ni Anderson sa romantikong paraan. Habang nakaupo sa tabi ng kama, hinawakan niya ang damit ni Anderson nang may luha sa kanyang mga mata. “Andy, nagkamali ako. Hindi ko na sasabihing mahal kita o gusto kitang makasama. Hindi ako kikilos nang pabigla-bigla, kahit sino pa ang piliin mong makasama o pakasalan. Nangangako akong ito na ang huling beses na kikilos ako nang ganito.” Binaba niya ang tingin niya. Mukhang maputla ang makinis niyang balat, siguro dahil sa masamang kalusugan niya. Pagkatapos siyang samahan sandali at siguraduhing ayos lang siya, umalis siya pagkatanggap niya ng isang tawag. Sumakay si Anderson sa elevator papunta sa lobby at nagpunta sa underground parking garage. Nakaupo sa harapang upuan ng isang Maybach ang isang babaeng may simpleng makeup, nakasuot ng evening dress at puting fur shawl. Sa kabila ng simpleng itsura niya, naglabas siya ng kagandahan, na nagpakita sa kanyang mataas na katayuan sa lipunan. “Kumusta si Mayra?” Binaba ni Anderson ang bintana ng kotse at nagsindi ng sigarilyo. Sumagot siya, “Ayos lang siya. Kailangan niya lang ng oras para magpagaling.” Ang babae sa kotse ay si Isabel Fisher, ang anak ng may-ari ng Fisher Corporation. Siya rin ang pakakasalan ni Anderson at ang kababata niya. Naramdaman ni Isabel na may nararamdaman si Mayra para kay Anderson. Habang nakahawak sa bintana, initsa ni Anderson ang upos ng sigarilyo. “Bata pa si Mayra.” Sa mga mata niya, ang isang 16 taong gulang na dalaga ay imposibleng maunawaan ang pag-ibig. At saka pumayag siyang pakisamahan siya sa awa at sa pasasalamat niya sa mga Sadler sa pagligtas nila sa buhay niya. Sa huli, wala lang si Mayra kumpara kay Isabel. “Wag mo tong masyadong damdamin. Ihahatid kita pauwi,” sabi niya kay Isabel. Naiinis na tumingin si Isabel sa kanya. “Paano ang kasal natin? Anderson, ngayong nagbalik ka na, alam mong naghihintay ako sa mga salitang iyon mula sa'yo. “May mga tsismis tungkol sa engagement natin, pero tayo lang ang nakakaalam na wala itong basehan. Kahit na ganun, sana'y maging totoo ito. Naghintay ako ng isang dekada para sa'yo. Tanda mo ba nang nangako ka sa'king gagawin mo kong Mrs. Barlow, ang pinakamasayang babae sa mundo?” Hinaplos niya ang mukha niya at sinalubong ang malalalim na mata niya. Pagkatapos, bumulong siya, “Anderson, hindi ako kailanman naapektuhan ng press sya ni Mayra. Ayos lang sa'kin ang nararamdaman niya para sa'yo. Kapag kinasal tayo, ituturing ko siyang nakababatang kapatid at aalagaan ko siya kasama mo. Iimbitahan ko rin siya sa bahay natin!” Pagkatapos, pinaalalahanan niya siya, “Labintatlong taon na ang nakalipas, Anderson. Pagod na akong maghintay.” Naglaho ang kislap sa mga mata niya nang marinig ang mga salita niya. Sumagot lang siya, “Naiintindihan ko.” Nagising si Mayra kinabukasan nang wala nang lagnat. Tapos na siya sa IV drip infusion niya at nakumpleto na ang papeles niya para makalabas sa ospital. Gayunpaman, medyo nahihilo siya sa daan niya pauwi. Nakatira si Mayra sa isang luma at sira-sirang gusali na hindi pa ginigiba ng mga awtoridad. Madumi at napabayaan ang paligid nito, na pinamumuhayan ng mga taong nagmula sa hirap. Maging ang mga pulis ay sumuko na sa pagpapatrol sa lugar. Natiis niya lang tumira sa ganitong kondisyon dahil sa mababang renta. Alam na alam ni Mayra na isa siyang pabigat para kay Anderson. Hindi niya kakailanganing mag-ingat kung wala siya, at ang mga kamalasan sa nakaraan niyang buhay ay hindi sana mangyayari. Sa kabila nito, nagpasya si Mayra na umalis sa ospital nang mag-isa. Tinext niya si Anderson tungkol dito, ngunit hindi siya sigurado kung nabasa niya ang text. Sa pagkakakilala niya kay Anderson, titignan niya ang phone niya at hindi niya palalampasin ang texts niya kahit na marami siyang ginagawa. Nagmula si Anderson sa isang kumplikadong pamilya. Bilang panganay na anak ng mga Barlow, dala niya ang bigat ng pagmamana ng tinitingalang Barlow Group of Belchester. Walang ideya si Mayra kung kailan nakitang muli ni Anderson ang pamilya niya. Hindi niya ito sinabi sa kanya, sa halip ay pinili niya siyang itago sa luma at maruming apartment. Gayunpaman, naintindihan niyang ito ang paraan niya para protektahan siya. Walang nakakaalam sa presensya niya maliban sa ilang tao. Wala siyang laban kung madamay siya sa labanan ng mayayamang pamilya. Kapag may nakaalam sa presensya siya, gagamitin nila siya laban kay Anderson. Bihira siyang bisitahin ni Anderson sa apartment dahil marami siyang ginagawa sa trabaho. Pag-uwi niya, nagpunta siya sa kwarto niya at umidlip, ngunit hindi ito isang mapayapang pahinga dahil binangungot siya ng nakalipas niyang buhay. Sa panaginip niya, nasa madilim na basement siya, nakakadena nang parang hayop, at ginagawang laruan ni Lucian Rowe. Matindi ang takot niya sa alaala palang na iyon, at nangako siyang hindi na niya susuwayin si Anderson sa kasalukuyan niyang buhay. Kung hindi niya sinaktan si Isabel, hindi siya ipapadala ni Anderson kay Lucian, kung saan siya mamamatay mula sa pagpapahirap niya. Sa kasalukuyan niyang buhay, hindi siya aasa kay Anderson. Kapag tumanda na siya at nagkaroon ng kakayahang tumayo nang mag-isa, iiwanan na niya siya para magsimula ng bagong buhay.