Kabanata 11

Sa isang pangungusap na iyon, inalis nito ang huling pakikiramay mula kay Amelia.. Pinindot ni Amelia ang doorbell ng Room 701, at maya-maya, isang mahinang boses ang lumabas sa pinto: "...Sino?" Mariing sabi ni Amelia, "Jessica, ako na. Hinawakan na namin si Jeff. Buksan mo ang pinto." Matapos ang sunod-sunod na langitngit na tunog ng pagkaladkad sa sofa, bumukas ang isang siwang sa pinto, na tumambad sa mukha ni Jessica na tila nakaligtas sa lindol. Nang makita niya si Amelia, na-touch si Jessica. Pagkarating ni Jeff sa pinto, nagtago siya sa banyo. Habang iniisip niya ito, mas naramdaman niyang hindi ito nararapat. Nagdamdam si Jessica para kay Amelia na iniwan ang kanyang asawa at tumakbo pabalik sa apartment sa kanyang unang gabi. Sino ang nakakaalam kung ano ang maaaring sabihin sa kanya ng kanyang biyenan. With her swoll red eyes and tear marks on her face, Jessica said, "Hindi ka na dapat pumunta." Isang matamis na ngiti ang ibinigay ni Amelia sa kanyang matalik na kaibigan. "Hinding-hindi kita maiiwan." Naglabas si Patrick ng isang pakete ng sigarilyo sa kanyang bulsa, kumuha ng isa at inilagay sa kanyang bibig. Matapos itong sindihan at huminga ng malalim, naiinip na nagtanong si Patrick, "So, what about that rope?" Tumango si Jessica. "Oo. Kukunin ko agad!" Lahat sila ay nagtulungang itali si Jeff, si Owen, na nakatanggap ng tawag kay Patrick, ay inakay ang pangkat sa hagdan at sumigaw, "I-freeze! Itaas ang iyong kamay!" Isang shower ng berdeng tuldok ang dumaan sa karamihan at tuluyang dumapo sa noo ni Patrick. Hawak ang baril, natigilan si Owen at nagmamadaling itinaas ang braso habang nakakuyom ang kamao. "Pigilan ang pagpapaputok!" "Hey kuya," dahan-dahang nagtaas ng kamay si Patrick at walang pagmamadali at walang takot na sinabi, "Tulungan mo ako." Natuwa naman si Amelia sa naging reaksyon ni Patrick. Pagtingin kay Jeff na nakagapos sa sulok ng dingding, si Patrick lang ang may gawa at naglakas-loob pa siyang "sumigaw ng tulong"? Hinubad ni Owen ang kanyang maskarang explosive-proof at tila nabalisa, "Anong nangyayari dito?" Bago sinagot ang tawag ni Patrick, nag-aaya si Owen kay Nora. Nang marinig niyang may problema ang kanyang baby brother, tumalon siya mula sa kama at nag-ayos sa kanyang kwarto, naiwan doon si Nora. Upang hindi maalerto ang kanilang mga magulang, lumabas si Owen sa bahay, ipinatawag ang kanyang koponan at tumawag ng ambulansya. Lahat ng pagsisikap na iyon ay ginugol para lang 'iligtas' si Patrick! Nakangiting inakbayan ni Patrick ang balikat ni Owen, "What's wrong kuya? Are you mad?" "Are you kidding me? Gusto mo ba akong takutin ng mamatay? Kung may mangyari sa iyo, kailangan kong sagutin sina mama at papa!" Humalakhak si Patrick, tila nasiyahan sa kinalabasan. Hindi kayang ipagsapalaran ni Owen ang posibilidad na masaktan man lang ang kanyang nakababatang kapatid na lalaki at hipag. Sinenyasan niya ang kanyang team at inihatid si Jeff, isang pinaghihinalaang terorista, sa sasakyan ng pulis sa ibaba. "Let's move out!" "Opo, ginoo!" Handa nang umalis si Owen nang maabutan siya ni Patrick. "Hoy, kuya." Nasugatan noon ang kaliwang paa ni Owen, kaya kinailangan niya ng matinding pagsisikap para makabalik. Tinanong niya, "Ano ngayon?" "Wister-hitter ang lalaking ito, bantayan mo siya at turuan mo siya kung kaya mo." sabi ni Patrick. Naunawaan ni Owen at sinabing, "Got it." Bagama't siya ay teknikal na inaabuso ang kapangyarihan, si Owen ay nagkaroon ng malakas na puwersa na maaaring maging lubhang kapaki-pakinabang kung minsan. Para sa magkakapatid na Hoppers, ang pagkakaroon ng kapangyarihan ay protektahan ang mahihina. Ang gabi ay kasing dilim. Nakita ni Patrick ang sasakyan ng pulis na umaalis sa pamamagitan ng pagtingin sa maliit na bintana sa tabi ng hagdan. After that, he asked the manager with his usual tone, "Does Jeff Adams live here for good or just a tenant?" "Isang nangungupahan. Siya ay taga-bukid. Wala pang kalahating taon siyang nagsimulang magtrabaho dito sa siyudad. Mahilig siyang magsugal at uminom kapag wala siyang magawa. Kapag nawalan siya ng pera, uuwi siya at hanapin ang kanyang sarili. asawa." Mabilis na nag-isip si Patrick at kumuha ng panulat at check book mula sa bulsa ng kanyang jacket. Malinis niyang idinagdag ang ilang mga zero dito at sinabing, "Gawin mo ang lahat. Ito ay hindi isang problema kapag ang isa ay maaaring malutas ito sa pamamagitan ng pera. Binigyan siya ng manager ng isang napakalaking ngiti na para bang nakakita siya ng mga diamante sa isang minahan ng ginto. Maingat niyang iniligpit ang pera. "Nakuha mo na boss." Sa Room 701. Nagpainit ng gatas si Amelia para kay Jessica na nabigla sa karanasan. Tumalikod siya at lumabas mula sa maliit na kusina, dinala ang tasa ng gatas sa kanyang matalik na kaibigan, na nakayuko sa isang upuan. Inabot ni Jessica at kinuha ito. Puno ng pasasalamat ang mga mata niya. "Salamat sa lahat ng ginawa niyo ngayong gabi. Amy, ngayong wala na si Jeff, paano kung ikaw na lang..." Alam na alam ni Amelia ang sasabihin ni Jessica. "Tonight, I'll stay with you." Katatapos lang ni Patrick sa kanyang plano sa property manager at pumasok sa apartment. Nang marinig niya si Amelia ay nagdilim ang mga mata niya. Napansin ni Jessica ang sama ng loob mula kay Patrick at hindi siya nangahas na tanggapin ang kanyang alok. "No, you don't have to. Bumalik ka na sa asawa mo. Hindi na delikado dito. And I'm a big girl now. You think I can't take care of myself?" Naisip ni Patrick na ito ang pinakadakilang awa na payagan si Amelia na tumakbo sa paligid ng bayan sa gabi ng kanilang kasal. Paano niya ito hinayaan na mag-overnight sa ibang lugar? Utos ni Patrick, "Amelia Ramsay, samahan mo akong umuwi." Nang makitang hindi nag-react si Amelia sa utos ni Patrick, mas pinilit ni Jessica na pigilan si Amelia, "I promise you. Kung meron man, tatawagan talaga kita agad. Okay lang ba?" Walang ganang tumango si Amelia. "...Sige na." Ang buwan ay kalmado na parang lawa, sa kalangitan na kumikinang sa mga bituin. Ang mga neon na ilaw sa mga lansangan ay kumalat sa bawat sulok ng Northville at tuluyang natakpan ang puting sports car sa intersection ng pulang ilaw. Sa loob ng sasakyan, tinapik ni Patrick ang manibela gamit ang mga balingkinitang daliri at biglang sinabing, "Amelia Ramsay, sa tingin mo ba hindi ako karapatdapat sa ginawa ko ngayon?" Habang nakatulog, nagulat si Amelia nang marinig ang sinabi ni Patrick. Tumingin sa gilid si Patrick, nasa harapan na niya ang mukha niya. Ang taong ito ay ang sagisag ng biyaya at kakisigan, at ang kanyang mga mata ay tila naglalaman ng libu-libong bituin. Nang tumingin ito sa kanya, para bang nakatitig ito sa mahal niya sa buhay. "Ang pag-ibig ng kanyang buhay?" Akala ni Amelia ay sa Fantasyland lang niya iyon mahahanap.