Kabanata 4

“B-bakit mo naman nasabi iyon? May alam ka ba?” Nagkaroon ng ganoong ideya si Ryan kanina pagkatapos ng pagmamasid sa isla. Pero pinilit niyang huwag isipin iyon. Napagtanto rin kaya iyon ni Nina? Tiniis niya ang pagkatuyo ng kanyang lalamunan pagkatapos kumain ng ilang subo ng isda. Pagkatapos ay tinapik niya ang kanyang dibdib at sinabing, “Pumayag kang bigyan ako ng isda, ibig sabihin hindi ka masamang tao. “Ang asawa mo... Para maging tumpak, dapat ituring mo na siyang soon-to-be ex-wife. Ang lala niya. Bakit ganiyan ka kung makatingin? Hindi mo ba gustong tinatawag ko siyang soon-to-be ex-wife mo?” Nagdagdag siya ng ilang kahoy sa apoy, malamig na tumutugon, “Sa tingin mo ba ay may pakialam pa rin ako sa kanya? Wala na. Gusto ko lang marinig ang impormasyong alam mo.” Ngumiti siya, tapos biglang naging seryoso. “Alam mo ba kung bakit dalawang beses tumama ang barko sa reef? Kakaiba na agad ang katotohanang iyon. “Siguradong sobrang advanced ang radar system ng barko. Pero tumama pa rin sa reef sa seabed. Mas malala pa yung pangalawang beses. Tumama na ang barko sa parang bundok na reef. “Nang kumuha ako ng mga landscape na larawan kasama ang manager ko sa itaas, hindi ko sinasadyang narinig ang captain at principal officer na nag-uusap sa cabin. Natatakot ang mga boses nila, binabanggit nilang pumasok sa parang magnetic field ang barko at ang lahat ng mga radar ay hindi na gumagana. “Kakaiba ding nagloko ang iba’t-ibang instrument sa barko. Dahil dito, nawalan ng kontrol ang barko. Kaya naman, tumama ito sa mga reef at lumubog.” Kumunot ang noo ni Ryan. “Ang ibig mong sabihin ay merong hindi maipaliwanag na magnetic field sa parte ng dagat na ito na maaaring makaapekto sa radar at mga mechanical instruments?” Nagkibit-balikat si Nina, hinawakan ang isda, at muling isinubo ito sa kanyang bibig. “Hindi ko alam. Iyon ang sinabi ng captain sa chief officer noong oras na iyon. Sumigaw din ang chief officer na hindi tayo makalabas. Bakit ang kalmado mo? Hindi ka naman mukhang natataranta.” Seryoso siyang nag-isip, tumutugon, “Dahil hindi ako nagdududa sa sinabi mo. Nakarating din ako sa konklusyon na iyan kanina. Malinis ang dalampasigan sa islang ito, at walang basura. “Imposible ‘yan. May mga tao man sa isla o inaalon ang dalampasigan, magkakaroon at magkakaroon pa rin ng basura. “Isa lang ang posibilidad—wala pang nakakarating sa islang ito noon, kaya hindi matatangay ng alon ang mga basura rito. Sige. Ngayong nakakain ka na. Oras na para bumalik ka doon.” Humikab si Nina, nakahiga sa tabi ng apoy at nakapatong ang kanyang ulo sa mga kamay niya. Tumingin siya kay Ryan, “Bumalik saan? Wala na akong balak bumalik. “Hindi ako kasing tanga ng mga babaeng iyon, lalo na ang malapit mo nang maging ex-wife, na iniisip na may darating pang rescue team para iligtas sila. “Kung hindi makakarating ang rescue team, kailangan nating manirahan sa islang ito nang mahabang panahon. Bilang isang babae, may mga pangangailangan ako at hindi ko kayang mabuhay sa liblib na islang ito nang mag-isa. Ganun din sila, hindi rin nila kaya. “May kumpiyansa at makatuwirang babae ako. Malinaw sa akin ang aking mga kalakasan at kahinaan ko. Dahil ikaw lang ang lalaki sa amin, mabubuhay lamang ako sa pagsunod sa’yo. Ang apoy at inihaw na isda ay nagpapatunay sa punto ko. Kaya naman, hindi na ako babalik. Susunod na ako sa’yo mula ngayon.” Ngumisi si Ryan, “Mukhang nagkamali ka ng pag-unawa. Sa tingin mo ba, interesado ako sa lahat ng magagandang babae? Hindi mo naiintindihan ang mga kasal na lalaki. “At saka, hindi ibig sabihin na susuportahan kita pagkatapos kitang bigyan ng pagkain. Sa disyertong islang ito, mas mataas ang cost of living ng dalawang tao kaysa sa pamumuhay nang mag-isa.” Syempre, alam niya ang iniisip ni Nina. Ngunit hindi siya interesado sa babaeng ito. Kung tutuusin, kung ang dalawang tao ay magkasamang mamumuhay, mas mapapagod siya. Napakurap ang babae, walang bakas ng gulat kundi isang kaakit-akit na ngiti. “Tama ka. Hindi mo ako kailangang suportahan, isang hamak na estranghero. Hindi ko naman iniisip na may mga pribilehiyo ako bilang babae. Kaso nga lang, mas mahirap para sa mga babae na mabuhay dito. “Pero hindi mo ba gugustuhing gantihan ang iyong malapit nang maging ex-wife? Sa totoo lang, kung niloko ako ng lalaki ko at iisipin niyang natural ang panloloko, puputulin ko ang ari niya at gagawing mas masahol pa sa kamatayan ang buhay niya. “Kung hahayaan mo akong manatili dito, mas masahol pa sa pagpatay sa kanya kapag nakita niyang maayos ang pamumuhay ko kasama ka. Babae ako. Alam ko ang ugali namin. “At saka, kung hindi na talaga tayo makakabalik, hindi mo ba gugustuhing magkaroon ng babaeng laging kasama mo? Gusto mo bang lumayo sa mga babae habangbuhay? Parang hindi mo kaya iyon.” Kumunot ang noo ni Ryan at tumingin kay Nina, na nagpakita sa kanya ng may kumpiyansang ngiti. Pakiramdam niya ay matalino ang babaeng ito para mabasa siyang mabuti. Bago iyon, napansin na niyang hindi ito walang muwang nang sabihin nitong hindi na sila makakabalik—hindi ito nagpakita ng anumang takot o pagkataranta. Ang kakayahan ng babae na maging mahinahon at kalmado sa mga sitwasyon ay mas mahusay kaysa sa isang lalaking tulad niya. Walang sinabi si Ryan, nakahiga sa tabi ng apoy at naghahanda nang matulog. Sinabi ni Nina kung anong gusto niya at kung anong maaaring mangyari. Wala siyang masabi. Ang simoy ay patuloy na umiihip mula sa dagat, dahilan upang tumagilid ang nagniningas na apoy at naglalabas ng asul na apoy. Habang natutulog, bahagya niyang naramdaman ang malambot na katawan na dumidikit sa kanyang likod. Likas niyang inabot ito at agad na nahawakan ang isang makinis at nababanat na binti. Agad siyang nagising, naramdaman niya agad ang pagyakap nito sa leeg niya. Inilagay din ng babae ang balingkinitang binti nito sa kanyang bewang. Mariin niyang idiniin ang dibdib niya sa likod ng lalaki. Naramdaman ng lalaki na malambot at matumbok ito. Kumunot ang noo ni Ryan, gustong hilahin ang mga kamay ni Nina, ngunit nabigo siya. Tumalikod siya at gustong itulak ang babae palayo, ngunit mas hinigpitan nito ang pagkakayakap sa kanya. Magkalapit ang katawan nila sa isa’t-isa. Tiningnan niya ang maselang, mature, at magandang natutulog na mukha nito. Ang seksing labi nito ay nasa tabi mismo ng kanyang bibig. Napalunok siya nang may kaba, tila may naririnig siyang boses na naghihikayat sa kanya na ilapit ang kanyang mga labi. Hindi nagtagal ay inilapit niya ang kanyang bibig sa labi nito. Ngunit nang hahalikan na niya ito, napabuntong-hininga siya, pumikit, at nagpatuloy sa pagtulog. Nakapikit pa rin si Nina, palihim na binitawan ang bato sa kamay niya. Ngumiti siya at nagpatuloy sa pagtulog habang hawak si Ryan. Bago ang madaling araw, nagbiyak siya ng buko at kinain ito para sa almusal. Hindi siya nakatulog ng maayos kagabi. Hindi lang lamok ang naroon kundi isang magandang babae din ang yumakap sa kanya nang mahigpit kaya hindi siya komportable. Lumapit ang babae, nagsipilyo gamit ng uling at tubig ng buko, at uminom ng natitirang tubig ng buko. Pagkatapos, tumingin siya kay Ryan at sinabing, “Nagsimula na ang parusa sa magiging ex-wife mo. Hindi mo ba gustong makita kung gaano siya kamiserable?”