Kabanata 6

”Mom, Dad, huwag muna kayong magyakapan. Sabi ni Madison—hindi, ni Ms. Locke, that hindi pa okay si Mom,” sabi ni Jordan. Nataranta si Vincent nang marinig iyon. Kagigising lang ni Josephine kaya wala siyang ideya sa nangyari. Mabilis na ipinaliwanag ni Vincent sa kanya ang lahat, at malumanay itong ngumiti kay Madison. “Salamat, Maddie.” Hindi matitiis ni Madison ang maamong babaeng tulad niya at bahagyang ngumiti bilang tugon. “Hindi pa ba gising ang asawa ko, Maddie? May mali pa ba?” tanong ni Vincent. Lumapit si Madison kay Josephine at kinuha ang anting-anting sa dibdib nito. Ang cinnabar ay ganap na kumupas, at ang anting-anting ay naging alabok. “A-Anong nangyari sa anting-anting?” Nauutal na sambit ni Jordan sa pagtataka. Nakita niya ang gintong liwanag na inilabas ng anting-anting kanina. Bakit ito ngayon ay naging alabok na? “Ang Soul-loss disorder ay talagang karaniwan sa mga ordinaryong tao. Pero karamihan sa mga kaluluwa ng mga tao ay mabilis na bumabalik sa kanilang katawan,” paliwanag ni Madison. “Hindi na nakabalik ang kaluluwa ni Mrs. Salle sa katawan niya dahil napuno ng death energy ang kwartong ito. Pinipigilan nitong bumalik ang kaluluwa niya.” “Pipigilan ang kanyang kaluluwa?” Tumango si Madison. “Mismo. Kung hindi dahil may lucky charm si Mrs. Salle para protektahan siya, matagal nang naliligaw ang kaluluwa niya.” Isang lucky charm? Napaisip si Josephine at inilabas ang esmeraldang pendant na nakasabit sa kanyang leeg. “Ito kaya? Ibinigay ito sa akin ng lola ko at sinabi sa akin na isang dalubhasa sa mystic arts ang may basbas nito.” Bumaba ang tingin niya dito. “Naku! Bakit nabiyak?” “Dahil nakatulong itong protektahan ka sa kapahamakan.” Napatingin si Madison sa esmeraldang pendant. “Kaya lang, malapit na ‘yang maubusan ng espirituwal na enerhiya.” Halos parang gustong patunayan ang kanyang punto, nahati ang esmeraldang pendant sa dalawa. Tinitigan ito nina Josephine at Vincent habang tinignan ni Jordan si Madison. Nilagay niya ang mga kamay niya sa likod niya. “Wala akong kinalaman sa pagkasira niyan.” Hindi siya isang espiritu ng salita na maaaring gawin ang mga bagay sa pamamagitan lamang ng pagbigkas ng mga salita nang malakas. Pagpapatuloy niya, “Ang death energy na nakapaligid kay Mrs. Salle ay walang kinalaman sa kanyang sariling kayamanan. Siya ay may malawak na noo at matingkad na mga mata, kaya malamang siya ay taong madalas na gumagawa ng kabutihan. “Kung tutuusin, dapat siyang mamuhay ng mahaba at malusog. Ang dahilan ng death energy ay walang iba kundi ang sarili mo, Mr. Salle.” “Ako?” Tinuro ni Vincent ang sarili. Tapos, umiling siya. “Wala akong ginawa. Tsaka perpektong tugma ang horoscope ko sa asawa ko, at magkasundo kami.” Ngumiti nang bahagya si Madison. “Hindi ka nagkakamali diyan. Kayo ni Mrs. Salle ay nakatadhana na magkasama, at dapat ay magkasama kayong tumanda at magkaroon ng masayang pamilya.” Ang diin dito ay sa “dapat”. Masasabi ni Josephine na ayaw ni Madison na maging masyadong prangka. Sinabi niya, “Pwede mo kaming direktahin, Maddie. Kaya kong tanggapin kung ano man ang sasabihin mo.” Napatingin siya kay Vincent. Ang lalaki ay walang ibang nais kundi ang lumuhod at isumpa ang kanyang pagiging inosente at katapatan. Bago niya magawa, sinabi ni Madison, “Ang love horoscope ni Mr. Salle ay kakaibang aktibo sa loob ng maraming taon. Ang ibig sabihin nito ay meron siyang hindi kanais-nais na admirer sa loob ng 30 taon.” Parehong napalingon sina Jordan at Josephine kay Vincent. Umiyak siya, “Wala akong ginawang ganoon, honey! Sinusumpa ko! Ahh... Maddie, hindi ka pwedeng basta-basta magsabi ng mga ganiyang bagay! Katapatan sa asawa ko ang nakataya rito!” “Ito ang nalikom ko mula sa physiognomy mo at sa mga bakas sa katawan ni Mrs. Salle,” seryosong sabi ni Madison. “Ang dahilan ng kanyang mahinang kalusugan ay dahil nagkaroon ka ng sumpa ng admirer, Mr. Salle. “Ang sumpa ng admirer ay hindi nakakaapekto sa isa na nagdadala ng sumpa–sa halip, ito ay humahabol sa kasama ng carrier at sa mga bata na kanilang ibinunga. Noong unang panahon, ginamit ng mga tao ang mga sumpa ng admirer upang palihim na patayin ang asawa at mga anak ng isang tao.” Lalo itong naging tanyag sa maharlikang pamilya noong unang panahon. Sa sandaling lumabas ang mga salita sa bibig ni Madison, bumangon si Vincent. “Hindi mo kailangang pagdudahan ang pagmamahal ko sa’yo honey! Alam mo kung gaano kita kamahal! Ikaw ang first love ko, at nahulog ako sa’yo mula pa lang noong bata ako. “Matagal kitang hinabol—tinatanggihan mo ako dahil sabi mo noon masyado pa akong bata para sa’yo kahit dalawang taon lang naman ang agwat natin! Isipin mo kung gaano kita katagal hinabol! Kung pinaghihinalaan mo ako...” Sa sobrang mukhang agrabyado niya, malapit na siyang umiyak. Sinamaan siya ng tingin nina Madison at Jordan, hindi nakapagsalita. Magagalit na sana ang anak, pero nakaramdam siya ng pagkailang ngayon. Hindi siya interesadong makinig sa istorya ng mga magulang niya, salamat na lang. Kaya, tumahimik siya at sinabing, “May posibilidad bang nagkamali ka dito, Ms. Locke?” Nakatingin ito sa kanya ng may pag-asa, ngunit mariin siyang umiling. “Imposible. Hindi lang si Mrs. Salle ang naaapektuhan nito—ikaw, bilang anak niya, ay mabibiktima din ng sumpa. Malamang ay naging malas ka mula noong bata ka at hindi suwerte sa pag-ibig.” Nataranta si Jordan nang marinig iyon. “Tama ka!” Mula pagkabata, siya na ang pinakamalas na tao sa kanyang grupo ng mga kaibigan. Siya ang tipong iiputan ng mga ibon kapag lumilipad ang mga ito sa itaas niya, at palagi siyang natatalo pagdating sa paglalaro ng bato-papel-gunting. Walang duda tungkol dito. Higit sa lahat, sa kabila ng pagiging isa sa mga kilalang trust fund baby ng Riverview, ang mga babaeng nagustuhan niya o nagustuhan siya ay may masamang ugali. Dahil sa paghahayag na ito, nakita ni Jordan si Madison sa bagong liwanag. Nag-aalalang tanong niya, “Meron bang paraan para maiangat ang sumpa ng admirer na ito, Ms. Locke?” Napatingin din sa kanya sina Vincent at Josephine. Napaisip siya at sinabing, “Meron, pero kailangan nating hanapin ang taong nagsusumpa kay Mr. Salle.” “Oo! Kailangan nating mahanap ang taong iyon. Magsisimula na kaming maghanap!” Pumalakpak si Jordan. Maraming mga unos sa buhay ang pinagdaanan ni Vincent at ngayon ay nakabawi na siya. Kung gusto niyang patunayan ang kanyang pagiging inosente, kailangan niyang hanapin ang sinumang naglagay ng sumpa sa kanya. Kung hindi, wala siyang paraan para maalis ang sarili sa anumang pagdududa. “Pwede mo bang sabihin sa akin kung ang taong ito ay may mga espesyal na katangian, Maddie?” Hindi nila maaaring hanapin ang mundo nang walang anumang tula o dahilan. Sabi ni Madison, “Base sa kung paano ipinatong ang sumpa, hindi masyadong malayo sa’yo ang may pakana. Kung hindi, hindi gaanong maapektuhan ng sumpa si Mrs. Salle. Kailangan mo lang itong pagpilian sa ilang tao at ipakita sa akin ang kanilang mga larawan, matutukoy ko kung sino ito sa pamamagitan ng pagtingin sa kanila.” Sabi ni Vincent, “Sige. Susubukan kong ilista ang mga taong iyon sa lalong madaling panahon. Pagdating ng panahon, sasabihan kita para malaman ko na kung sino iyon.” “Okay.” “Jordan, iuwi mo na si Maddie. May pag-uusapan kami ng nanay mo.” Tumingin si Jordan kay Josephine, nakaramdam ng pag-aalala. Lumabas lang siya ng kwarto nang tumango ito sa kanya. Sa huli, sinama niya si Madison. Kalalabas pa lang nila ng kwarto at isasara pa sana ang pinto nang marinig nila ang pag-ungol ni Vincent, “Josie, pinaghihinalaan mo ba ako kanina? Alam mong ikaw ang pinakamamahal ko sa mundong ito! Hindi ako makapaniwalang naniwala ka sa mga sinabi niya at nag-alinlangan ka sa nararamdaman ko para sa’yo. Agad na isinara ni Jordan ang pinto at hinimas ang kanyang mga braso, nararamdamang tinataasan siya ng mga balahibo.