Kabanata 9

Unti-unting humupa ang sakit sa tiyan ni Thalia Cloude. Bumangon siya mula sa lupa habang nakahawak sa dingding bilang suporta. Tumingala siya sa Matthews Corp. Tower, na isang skyscraper. Katulad ng mataas na gusali, hindi niya maabot si Adam Matthews. Ang lahat ng kanyang mga wildest fantasies at hindi malilimutang mga alaala ay nabawasan sa mga durog na bato pagkatapos ng kasal sa kanya sa loob ng tatlong taon. Sa kabutihang palad para sa kanya, ang lahat ay malapit nang matapos... Tulala si Thalia nang pumara siya ng taxi. Gusto niyang pumunta sa ospital para magpa-medical check-up, ngunit natakot siyang makatanggap siya ng mas masamang balita. Maya-maya, umuwi na si Thalia. Siya ay lubos na pagod, at siya ay nakatulog sa sandaling siya ay nahiga sa kama. Paggising niya, dapit-hapon na. Naligo si Thalia at nagpalit ng damit na may bahid ng dugo. Pagkatapos ay bumaba siya para magbuhos ng tubig para sa kanyang sarili, ngunit nakita niyang bukas ang ilaw sa study. Ang mainit na dilaw na liwanag ay pumatak mula sa puwang ng pinto, at naisip niya na siya ay nagha-hallucinate. Siya lang noon pa man ang nakatira sa mansyon na ito. Pilitin man siya ng lolo ni Adam na umuwi, hinding-hindi siya magpapalipas ng gabi, lalo na sa pag-aaral. Napatigil si Thalia sa pagtataka. Nakatayo siya sa pintuan ng study at sumilip na nakakunot ang noo. Ang side profile ni Adam ay kumikinang sa ilalim ng liwanag. Ang kanyang guwapong mukha at katangi-tanging tampok ng mukha ay walang kapintasan. Ilang taon nang nakatingin sa kanya si Thalia. Ngunit sa tuwing makikita niya ito, matitigilan siya sa pagiging kaakit-akit nito. Bumalik siya ng totoo... Nang makita siya ay parang nasa panaginip si Thalia. Kahit na nakita na niya ito ng sarili niyang mga mata, hindi pa rin ito makatotohanan. Tahimik siyang nakatayo sa pintuan, iniisip kung dapat ba siyang pumasok at kumustahin. Bigla niyang nakita ang imahe sa screen ng computer. Iyon ay... Isang damit pangkasal! Siya ay nagdidisenyo ng damit pangkasal! Napuno ng tuwa si Thalia. Tinakpan niya ang kanyang bibig sa hindi makapaniwala at pinipigilang magsaya ng malakas. Masyado siyang walang pakialam sa kanya. Akala niya ay wala itong pakialam sa nangyari sa kanya... Akala niya ay hindi nito tatanggapin ang kahilingan nito... Pero ginawa niya. Tiningnan ni Thalia ang damit-pangkasal sa screen at naramdaman ang pagnanasang pumasok sa study. Hindi, hindi niya kaya! Baka may plano si Adam na sorpresahin siya! Sinubukan niyang pigilan ang saya at pagtataka sa kanyang puso. Pagkatapos, huminga siya ng malalim at tahimik na umalis. Samantala, nakaupo si Adam sa desk sa kanyang study. Napatitig siya sa disenyo ng wedding dress na na-sketch niya sa screen. Lalong lumalim ang pagkunot ng noo niya. Noong nagdodrawing siya ng draft sa kumpanya niya, wala siyang inspirasyon. Pagkatapos, ibinalik niya sa mansion ang laptop niya sa hindi maipaliwanag na dahilan at ipinagpatuloy ang trabaho. Sa wakas ay nagkaroon siya ng inspirasyon, ngunit ang damit-pangkasal na kanyang idinisenyo ay hindi kasiya-siya. Kakatawa ang lapad ng laylayan ng damit. Ito ay pinalamutian ng mga gemstones at perlas, na mukhang hindi kaakit-akit. Ang busog sa belo ay mukhang katawa-tawa... Paano siya nagdisenyo ng gayong kahindik-hindik na damit-pangkasal? Kumunot ang noo ni Adam at dinial ang number ni Agnes. "Agnes, all those years ago, may mga request ka ba tungkol sa design ng wedding dress mo?" "Hindi." Malumanay na boses ni Agnes ang narinig mula sa nagsalita. "Adam, I never know anything about fashion design. How could I make any unreasonable demand? Basta ang damit pangkasal na disenyo mo, kahit ano pa ang itsura nito, magugustuhan ko." Hinigpitan ni Adam ang hawak sa telepono, at bakas sa mukha niya ang panlalamig. Kung wala siyang nabanggit tungkol sa disenyo, bakit paulit-ulit niyang naaalala ang isang bagay na paulit-ulit na sinabi sa kanya ng isang batang babae? Ibinaba niya ang telepono, isinara ang laptop, at bumaba. May nakita siyang taong nakahiga sa sofa. Nakayuko si Thalia sa isang sulok ng sofa. Natanggal ang kumot sa kanya at nahulog sa lupa. Sa hindi malamang dahilan, lumapit si Adam at dinampot ang kumot sa lupa. "My wedding dress... Malapad dapat ang laylayan...at gusto ko ng bow..." Bumubulong-bulong si Thalia sa kanyang pagtulog. Nanlamig ang kamay ni Adam na nakahawak sa kumot. Tanong niya sa mahinang boses, "Anong sinabi mo kanina?" Ngunit tahimik na gumulong si Thalia at nahulog sa isang malalim na antok. Sinulyapan ni Adam ang kumot na nasa kamay niya na may panunuya sa mukha. Seryoso niyang naisip na ilagay ang kumot sa ibabaw ni Thalia Cloude, isang tuso at masamang babae. Nawalan ba siya ng malay? Pinagdikit niya ang mga labi, itinapon ang kumot, at lumabas ng mansyon.