Kabanata 7

Naghintay si Skylar ng sampung minuto, ngunit hindi niya natanggap ang pera mula kay Christopher. Alam niyang hindi nito ibabalik ang pera. Sa loob ng sampung minuto, nakolekta niya ang iba’t-ibang mga rekord ng kanyang mga transaksyon sa lalaki at mga screenshot ng bawat pag-uusap kung saan ipinangako nitong babayaran siya nito. Ang ebidensyang ito ay sapat na upang magsampa ng kaso laban sa lalaki, o magresulta sa mas masahol pang mga pangyayari kung gugustuhin niya. Nagpasya siyang iulat muna ito bilang isang scam sa pulisya. Sumunod, pinindot niya ang mga mensahe nina Sadie at Jeffrey. Pareho silang pinagsabihan siya sa pagiging masuwayin, at partikular na binanggit ni Jeffrey ang pagpapaputol sa kanyang credit card. Ngayong naisip niya ito, meron nga siyang card na ibinigay sa kanya ni Jeffrey noong una siyang dumating sa pamilyang Williams. Ngunit hindi niya kailanman ginamit ang card. Medyo prangka ang mga mensahe ni Maisy; wala siyang ibang ginawa kundi ipagmalaki ang pagmamahal nina Jeffrey at Sadie sa kanya. Ang kanyang intensyon na kutyain si Skylar ay hindi mapag-aalinlanganan. Sa nakaraang buhay ni Skylar, madalas siyang nagagalit para kay Maisy. Sa kabutihang palad, nagkaroon na ng pagkakataon si Skylar na magsimulang muli. Mula ngayon ay kikilalanin na lamang niya si Janine, ang kanyang nanay na umampon sa kanya, bilang kanyang sariling ina. Ang tatay na umampon sa kanya, si Finn Sullivan, ay namatay sa aksidente noong siya ay tatlong taong gulang pa lamang. Dahil dito, nag-iisang nagpalaki si Janine ng apat na anak. Nang malapit nang itabi ni Skylar ang kanyang phone at matutulog na, muli siyang nakatanggap ng mensahe. “Skye, nasasanay ka na ba sa buhay kasama ang mga Williams?” Si Steven Sullivan, ang kanyang panganay na kapatid na lalaki ang palaging nagmamahal sa kanya mula pagkabata. Gumalaw si Skylar. “Steven, na-miss kita.” Nagpadala si Steven ng voicemail sa sumunod na sandali. “Skye, bumalik ka na lang kung naho-homesick ka. Madalas kang binabanggit ni Mom nitong mga araw na ‘to.” “Ako rin. Sobra, sobrang nami-miss ko na si Mom. Babalik ako bukas.” “Ipagluluto kita pagbalik mo.” “Kamusta ka naman? Naalala ko sabi mo magpa-publish ka ng papel, ‘di ba?” Natahimik si Steven. Ilang sandali pa ay tumawa siya. “Ayos lang ako.” Pagkatapos ibaba ang tawag, nakita ni Skylar ang larawan ng kanyang pamilya sa kanyang album. Nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata habang nakatitig sa litrato. Matagal na niyang hindi nakikita ang mga ito, mula nang siya ay naparalisado. Nagagawa niyang sagutin ang kanilang mga tawag kung minsan, ngunit kapag ang mga Williams ay nasa kaaya-ayang mood. Tumanggi si Jeffrey na may bumisita kay Skylar. Samantala, inakala ng lahat na siya ay naalagaang mabuti. Ipinagpalagay ng mga tao na tiyak na inalagaan siya ni Sadie dahil hindi niya kakailanganing putulin ang kanyang binti kung hindi niya itinulak si Sadie sa tabi. At saka, si Sadie ay ang kanyang biyolohikal na nanay, pagkatapos ng lahat. Pinunasan ni Skylar ang kanyang mga luha, saka pinatay ang kanyang phone. Kailangan niyang magpahinga nang mabuti dahil hindi siya pwedeng umuwi na may namumulang mga mata. Ala-sais ng umaga tumunog ang alarm ni Skylar. Dahil sanay na siyang gumising ng maaga, bumaba siya pagkatapos ng maikling pagligo. Nang umalis sila sa Pearlhall Residence kahapon, sinabi sa kanya ni Joe na hindi niya ginusto ang pagkakaroon ng mga kasambahay. Sa halip, pinapunta niya ang mga tao mula sa Pearlhall Residence para maglinis araw-araw. Bihira din siyang kumain sa bahay. Bumaba si Skylar at hinalungkat ang pridyider. Buti na lang at may mga gulay sa loob. Nang makita kung gaano kasariwa ang mga sangkap, ipinagpalagay niya na ang mga tao mula sa Pearlhall Residence ay malamang na nagpupuno at naglilinis ng refrigerator araw-araw. May nakita siyang pakete ng noodles sa pridyider, kaya nagpasya siyang gumawa ng sopas na may manok. Nakasuot na ng suit, bumaba si Joe at naamoy ang mabangong halimuyak. Hindi pa rin sanay sa kasal niyang estado, saglit siyang natigilan nang makita niyang nagluluto si Skylar sa kusina. Hindi maitago ng apron na suot nito ang katangi-tanging mga kurba nito. Medyo hindi rin mapalagay si Skylar nang umalis siya sa kusina dala ang sopas. Magalang niyang itinanong, “Mr. Martin, gusto mo ba ng chicken noodle soup para sa almusal?” Nagdagdag siya ng mga mushroom at gulay bilang palamuti. Sa katunayan, mas gusto niya ang masaganang almusal kaysa sa tinapay at itlog lamang. “Salamat, pero hindi ako sanay na mag-almusal sa umaga,” tanggi ni Joe. Nag-iwan siya ng itim na card bago siya umalis. “Gamitin mo ang card na ‘to para sa pang-araw-araw mong gastusin at mga pangangailangan sa bahay.” Sinulyapan ito ni Skylar at kinuha ito. Kaya niyang kumita ng sarili niyang pera, kaya hindi niya kailangan ang kard nito. Gayunpaman, ang pagtanggi sa alok ng lalaki ay pupukaw sa paghihinala nito. Naisip niya na mas mabuti para sa kanya na tanggapin ito; ibabalik niya ito kapag natapos na ang kanilang kontrata. … Sa Martin Group, dinalhan ni Paul si Joe ng isang tasa ng kape sa sandaling umupo si Joe sa kanyang opisina. Nilalanghap ang bango ng kanyang kape, hinigop ito ni Joe. Habang dumadaloy ang likido sa kanyang lalamunan patungo sa kanyang tiyan, bigla niyang naalala ang umuusok na mainit na sopas na may manok ni Skylar kaninang umaga. Si Paul ay nasa kalagitnaan ng pag-uulat ng iskedyul ng araw na iyon sa kanya, na nagpapahayag na sila ay nakatakdang bisitahin ang kalapit na lungsod sa loob ng dalawang oras. “Pumunta ka sa restaurant sa kabilang kalye at order-an mo ako ng chicken noodle soup takeout.” Nang marinig ni Paul ang tagubilin na ganap na walang kaugnayan sa trabaho, naisip ni Paul na baka nagkamali siya ng narinig. “Chicken noodle soup?” Hindi ba ayaw ni Joe ng almusal? “Oo.” Hindi naman pala nagkamali ng narinig si Paul. Naguguluhan pa rin sa biglaang pagnanasa ni Joe, lumabas siya upang mag-utos sa tauhan tao na bumili ng pagkain. Sa wakas ay sinalubong si Joe ng umuusok na sopas na may manok makalipas ang kalahating oras. Sumubo siya ng isang kutsara. Sa sandaling ang masaganang halimuyak ng sopas ay sumabog sa kanyang panlasa, nakaramdam siya ng pagkahilo. Ang lasa ng sopas na may manok ay hindi dapat ganito katapang. Ibinaba niya ang kanyang kutsara. Nataranta si Paul. “Mr. Martin, sobrang init ba ng sabaw?” “Alisin mo na.” “Ah, sige.” Nalilito pa rin si Paul nang kunin niya ang sopas. Nasiraan na ba ang utak niya matapos ang karanasan sa elevator kahapon, hanggang sa puntong hindi na niya maintindihan ang intensyon ni Joe? Gayunpaman, tila masarap ang sopas na may manok. Gumawa siya ng paalala para sa sarili na subukan ito sa sandaling makabalik siya mula sa business trip. … Bumisita si Skylar sa isang abogado pagkatapos niyang umalis sa Galaxy Villa noong umagang iyon. Pagkatapos, nagsampa siya ng ulat sa himpilan ng pulisya. Bandang tanghali, sumakay siya ng taksi pabalik sa bahay ni Janine. Ang kanyang buong pamilya ay lumipat sa Jipsburg tatlong taon na ang nakalilipas nang ang kanyang nakababatang kapatid na lalaki, si Harvey Sullivan, ay nakakuha ng nangungunang marka sa pagsusulit sa pagpasok sa hayskul. Habang nasa sasakyan siya, patuloy siyang tinatawagan ni Christopher. Napatingin siya sa phone niya at agad itong pinatahimik. … Samantala, dalawang pulis sa Williams Group ang nakatingin kay Christopher, na patuloy na tumatawag sa phone. Ang kanyang mga kasamahan ay panay ang bulungan, na nakaturo sa kanya habang sila ay nag-iisip tungkol sa kung anong nangyari. Napagtanto ni Christopher na hindi pinansin ni Skylar ang lahat ng kanyang mga tawag. “Makinig kayo, meron lang hindi pagkakaunawaan. Girlfriend ko si Skylar; bakit ko naman siya lolokohin? Nag-away kami, kaya nagsampa siya ng pekeng kaso,” mahinahong pahayag ni Christopher. “Sumama ka na lang sa amin at gumawa ng pahayag mo sa presinto,” sabi ng mga opisyal ng pulisya. Napasulyap si Christopher sa oras, napagtanto niyang malapit na siyang makipagkita kay Maisy. Sa wakas ay nag-ipon na siya ng lakas ng loob na mapalapit kay Maisy matapos malaman ang relasyon nila ni Skylar. Si Maisy ay ang palaging kanyang hindi nasusuklian na pag-ibig noong mga taon niya sa kolehiyo. Matagal nang humupa ang nararamdaman niya para kay Skylar pagkatapos ng sobrang tagal nilang magkasama. Mabait at maalalahanin si Skylar, at nagustuhan din ito ni Amelia. Kaya naman, hindi sumagi sa isip niya ang saloobing makipaghiwalay sa babae. Ngayong pinuntahan na siya ng mga pulis, biglang naisip niya na talagang balak ni Skylar na makipaghiwalay sa kanya. Seryoso ito nang sabihin nitong ibalik ang pera. Nakaramdam ng pag-aalinlangan, muling tinawagan ni Christopher si Skylar ngunit hindi siya nito pinansin. Sa huli, masusundan lang niya ang pulis hanggang sa himpilan ng pulisya. … Nakasuot ng buong mga designer na damit, naiinip na sinulyapan ni Maisy ang kanyang phone sa pasukan ng Phoenix Mall. Tatlong minuto na ang nakalipas lagpas sa oras na napag-usapan nila ni Christopher. Tatawagan pa lang niya ito, napansin niya ang ilang tao na naglalakad palabas ng Martin Group, na nasa tapat lang ng kalsada. Ang isa sa kanila ay si Joe, ang CEO ng Martin Group, na palaging lumalabas sa mga balitang pinansyal.