Kabanata 182

Lumingon ako at tumingin sa labas ng bintana. Pagkatapos ay nakita ko ang isang pamilyar na itim na dyip na nakaparada hindi kalayuan sa istasyon ng tren, at pareho ang mga bintana ng aming sasakyan ay nagulong pababa. Si Hendrix pala. kalahating buwan ko na siyang hindi nakita. Mukha siyang haggard pero kasing gwapo pa rin ng dati. Nakatingin siya sa direksyon namin gamit ang madilim niyang mga mata. Hindi mawari ang kanyang tingin. Masyadong malapit sa akin si Aaron, at naitulak ko siya palayo dahil sa instinct. Hinawakan niya ang pulso ko ng may pagka-smug, saka ako niyakap ng mariin sa yakap niya. Nakangiti pa ring tumingin siya sa direksyon ni Hendrix at sinabing, "Let's go!" Ang kanyang mga salita ay para sa driver. Binuksan niya ang bintana nang magsimulang umandar ang sasakyan. Sa wakas ay naitulak ko siya palayo sa akin, at mabilis akong nakahinga dahil sa galit. "Aaron, may sakit kang b*stard!" Sumigaw ako. Halatang pilit niyang binabalikan si Hendrix. Matapos akong bitawan,