Kabanata 13

"Paanong hindi nararapat?" Napatingin sa akin ang maliit na gangster na nabasag kanina at ngumisi, "So ikaw ang nakabasag sa akin ngayon lang, 'di ba?" Tumango ako, "It was an accident. I'm sorry!" "F**k! Humihingi ka ba ng kamatayan?" Itinaas ng gangster ang stick sa kamay niya at kumaway siya sa akin. Sabay kaming umiwas ni Monique, saka namin kinuha ang isang bote ng beer sa tabi namin at ibinato sa kanya. Ang mga walang ginawa ay orihinal na sinadya na panoorin lamang ang kasiyahan, ngunit sa pagtingin sa amin na lumalaban, lahat sila ay pinulot ang mga kahoy na patpat sa kanilang mga kamay at inatake kami. Buti na lang at kaunti lang ang alam namin ni Monique sa boxing, kaya hindi kami natalo sa pakikitungo sa iilang gangster na ito. Sa oras na dumating ang pulis, kakaunti ang nasugatan. Sa kabutihang palad, hindi malubha ang pinsala at dinala ang lahat sa himpilan ng pulisya. Pagkatapos, kumuha ako ng pahayag sa himpilan ng pulisya. Bagama't kami ni Monique ang biktima, nakilahok din kami sa laban, kaya kailangan naming maghanap ng magpi-piyansa sa amin. Ulila si Monique at wala siyang ibang kaibigan maliban sa akin sa Ucrebury. Ang tanging magagawa niya lang ay hintayin akong makahanap ng makakapiyansa. Ang aking pang-araw-araw na buhay ay puno ng walang anuman kundi ang mga gawain sa kumpanya at ang mga bagay na may kaugnayan sa mga Robert. Hindi ako palakaibigan at halos wala akong kaibigan. Pagkaraan ng ilang oras sa pag-iisip, sa wakas ay naglakas-loob akong tawagan si Josiah. Nakakonekta ang tawag bago ito nag-ring ng masyadong mahaba. Medyo awkward ako dahil walang nagsasalita sa kabilang dulo ng phone. "Doktor Saunders, ikinalulungkot ko na istorbohin kita sa ganitong oras. Puwede mo ba akong bigyan ng pabor? May nangyari sa akin at nasa police station ako. Pwede ka bang pumunta saglit?" Nang makitang walang tugon sa kabilang dulo ng linya, huminto ako at sinabing, "Doctor Saunders, please." Medyo matagal bago ko narinig ang malamig na boses, "Arianna!" Ito ay... Hendrix! Bakit niya tatawagan si Josiah? Nagulat ako at kinilabutan. Nautal ako saglit bago sinabing, "Hendrix, ikaw..." "Ibigay mo ang address!" Bago ko pa matapos ang sasabihin ko, isang malamig na boses ang muling lumabas sa kabilang linya. Halatang masama ang pakiramdam ni Hendrix sa mga sandaling iyon. "Ang istasyon ng pulis sa Threexap Avenue!" Ibinaba na ang tawag pagkatapos kong sabihin ang address. Napatingin sa akin si Monique at medyo natigilan siya, "Bakit hindi mo tinawagan ng diretso si Hendrix? Gumagawa ka lang ng gulo!" Nainis ako at hindi na nakaimik, "Paglabas ko ng villa, umiinom si Hendrix. Akala ko nagpapahinga na siya ngayon, kaya tinawagan ko si Josiah. Hindi ko inaasahan..." Hindi ko inaasahan na tatanggapin ni Hendrix ang tawag. Makalipas ang kalahating oras, pumasok si Hendrix sa police station kasama ang isang grupo ng mga tao. Ang isang lalaking may malamig at mabagsik na kilos ngunit may magandang pigura ay maaaring gumawa ng larawan ng kanyang sarili sa pamamagitan lamang ng pagtayo. Bukod dito, mayroong ilang mga ulat tungkol sa kanya araw-araw sa mga headline sa pananalapi ng lungsod. Hindi kataka-taka na ang kanyang pagdating ay umakit ng maraming tao sa himpilan ng pulisya para batiin siya. Looking at this scene, Monique patted me on the shoulder, "I can actually understand why you are so obsessed with him. After all, he is a perfect man and all women would dream of having him! The title of Mrs. Roberts alone is ninanais ng milyun-milyong babae, hindi banggitin na natutulog ka sa kanya araw-araw." I rolled my eyes at her. Pinayuhan pa niya akong hiwalayan ako kanina, at ngayon... Oo naman, pabagu-bago rin ang isip ng mga babae. Hindi nagtagal ay pinayagan na kaming umalis ni Monique pagkatapos ng negosasyon at pirma ni Hendrix. Sa entrance ng police station. Tumingin sa akin ang pulis na nakakulong lang sa amin at sinabing, "Maaari kayong dalawa na tumawag ng pulis kung magkakaroon kayo ng parehong sitwasyon sa hinaharap. Huwag kayong mag-away!" Nagkatinginan kami ni Monique at nginitian namin ang pulis bago nagbigay ng word of appreciation. Lumingon si Monique at bumulong, "D*mn, kung maghihintay lang ako ng pulis, patay na tayo bago sila dumating!" May gusto sana akong sabihin bago ako nakaramdam ng lamig. Napatingin ako at ang unang pumasok sa mga mata ko ay si Hendrix na nakasuot ng itim na suit, na malamig na nakatayo sa tabi ng kanyang itim na Jeep.