Kabanata 5

"Lumayo ka! Wag kang lalapit sa akin!" sigaw ni Kayla. Sa sobrang takot ay nagtago siya sa likod ni Myra. Hindi nakayanan ni Myra na makitang nahihirapan si Kayla at agad na inutusan ang mga katulong at bodyguard sa mansyon na pigilan ang mga nanghihimasok. Gayunpaman, pinalala lang nito ang mga bagay. Ibinato ni Howell ang kanyang kamao sa mga staff, at si Tabitha, sa buong katapangan, ay nagsimulang maghubad ng kanyang damit. Binantaan niya sila, na sinasabi, "Sige, hawakan ninyo ako kung malakas ang loob niyo! Aakusahan ko kayo ng pangmomolestiya sa akin!" Ang mga staff ay nakakita na ng mga taong mahirap pakitunguhan noon, ngunit walang sinumang ganito kawalanghiya. Sa pagharap sa ganoong eksena, nag-atubiling kumilos ang mga bodyguard, at hindi nagtagal, umalingawngaw ang buong mansyon sa matalas at nakakakilabot na boses ni Tabitha. Kahit si Myra na kadalasang mahinahon ay hindi na kinaya. Tumigas ang mukha at sinigaw, "Tama na! Sabihin mo na lang sa akin kung magkano ang gusto mo!" Nang makitang sila ang nakakalamang, tumigil si Howell sa pananakit ng mga tao, at tumigil si Tabitha sa pagpunit ng kanyang damit. Humakbang paharap si Shawn na nakangiti. "50 million dollars. Bigyan niyo kami ng 50 million, at aalis na kami ngayon. Ipinapangako ko na hindi niyo na kami makikita ulit." 50 milyon? Napabuntong hininga ang lahat maliban kay Felicia. Nakakita na sila noon ng kasakiman, ngunit hindi sa ganitong antas. "Hinding-hindi!" Galit na galit si Dexter. Hindi ito tungkol sa pera. Tumanggi lang siyang mangikil ang iba sa kanya. Ngumisi si Shawn sa sagot niya at sinabing, "Kung ganun, tara na pala, Tay, Nay. Kukunin na lang natin ang kapatid ko at aalis! Sa tingin mo ba ay ang pagiging pinakamayamang lalaki sa bayan ay rason para gawing hostage ang pamilya namin?” Eksakto. Tama lang na bawiin ang kanilang anak. Walang pag-aalinlangan, sumugod sina Howell at Tabitha at sinunggaban si Kayla, tumangging bumitaw. Si Myra ay napuno ng pag-aalala. Natural, tumingin siya kay Felicia, na kanina pa tahimik na nakaupo. Tutal, ito ang kanyang adoptive family sa loob ng 18 na taon. Hindi ba siya makapagsalita para matigil na ang kabaliwan na ito? Nakatingin sa kanya si Felicia na may ekspresyong puno ng pagkabigo, panlalamig, at sakit. Marahil ay hindi ito napagtanto ni Myra mismo, ngunit sa sandaling iyon, ang kanyang pagkadismaya at pagkabigo kay Felicia ay mas masakit kaysa sa kanyang alam. Halos gustong tumawa ni Felicia, ngunit ang tanging nararamdaman niya ay isang alon ng pait. Nasaksihan mismo ni Myra kung gaano kasama ang pamilyang iyon. Ngunit ang kanyang unang instinct ay upang protektahan si Kayla mula sa pagkuha, upang makaramdam ng galit kay Felicia dahil sa hindi pagtulong, sa halip na makaramdam ng pagmamalasakit sa kanyang biological na anak na babae, na pinalaki sa pamilyang ganito sa loob ng 18 na taon. 18 na taon, kung saan si Felicia ay matagal nang nagnanais ng isang mapagmahal na titig mula sa kanyang mga magulang, ngunit walang natanggap kundi mga pambubugbog mula kina Howell at Tabitha. Sa wakas, matapos siyang matagpuan ng kanyang tunay na ina, ang lahat ng kanyang atensyon at pag-aalaga ay nakatuon pa rin sa iba. Sa kanyang nakaraang buhay, at ngayon sa isang ito, ang pag-ibig na kanyang hinahangad ay isa pa ring panaginip. Nakaramdam ng matinding panghihinayang si Myra, na sinaktan ng tingin ni Felicia sa kanya. Ibinuka niya ang kanyang bibig para may sabihin. Gayunpaman, bago niya ito magawa, tumayo si Felicia at naglakad patungo kina Howell at Tabitha upang pigilan sila. "Bitawan niyo siya. Sasama ako sa inyo pabalik," mahinahong sabi ni Felicia. Si Kayla, desperado na maalis sa kanila, ay sabik na tumango bilang pagsang-ayon. "Oo, oo, tama. Hindi mahalaga ang dugo kumpara sa nabuong pagmamahalan. Ang mga tunay kong magulang ang nagpalaki sa akin, at balak ko silang bigyang karangalan. Ayokong may kinalaman sa akin ang mga taong ito!" Bago pa man makapag-react ang sinuman, ang boses ni Myra ang bumasag sa katahimikan, halos may hysteria. "Hindi!" Ngumiti ng mapait si Felicia. "Tama si Kayla. Ang mga nagpalaki sa akin ang may utang na loob, kaya dapat ako ang umalis." Walang sinuman ang maaaring magkaroon ng lahat ng bagay sa buhay, ngunit gusto ni Myra ang lahat. Hindi niya kakayanin na mawala ang anak na pinalaki niya sa loob ng 18 na taon o ang kanyang biological na anak. "Sige! Ibibigay ko ang 50 million," singhal ni Myra, kumuha ng panulat at mabilis na sumulat ng tseke bago ibinato sa kanila. "Kunin niyo ito at lumayas na kayo! At tandaan niyo ito: mula ngayon, wala na kayong koneksyon sa anak ko! Naiintindihan niyo ba?" "Oo, oo. Nakuha namin!" Sabi ni Shawn, lumiwanag ang mukha niya sa tuwa habang hawak ang tseke. Nanginginig ang kanyang mga kamay habang binibilang ang mga zero. Gayunpaman, nagpanic si Kayla, kumapit sa braso ni Myra at nagsusumamo gaya ng lagi niyang ginagawa kapag may gusto siya. "Mom, hayaan niyo na si Felicia na sumama sa kanila! Pwede nating hayaan na manatili sa dati ang mga bagay. Sa ganun, walang buhay ang magbabago. Hindi ba’t mas maganda yun?" Saglit na naisip ni Myra na baka nagkamali siya ng narinig. Katawa-tawa ang mungkahing iyon, ngunit sa mukha ni Kayla na lumuluha at nagmamakaawa, hindi niya maiwasang sumuko. "Kayla, hindi mo pwede sabihin ang mga bagay na yun. Anak ko si Felicia, at pati ikaw rin. Kahit kailan ay hindi ito magbabago." "Alam ko, Mom. Mali ang pagkakasabi ko," sabi ni Kayla, pilit na ngumiti at mukhang kasing tamis ng dati. Marahang tinapik ni Myra ang kanyang ulo, saka muling bumaling kay Shawn at sa kanyang pamilya, muling nagdilim ang kanyang mukha. "Bakit nandito pa kayo? Lumayas na kayo!" Si Shawn at ang kanyang pamilya, na nasisiyahan sa perang natanggap nila, ay sabik na umalis. Sa wakas, natapos din ang kaguluhan. Tumalikod na rin si Felicia para umalis, pero hinawakan ni Myra ang braso niya. "Felicia, wag kang magalit. Walang kahulugan ang sinabi ko kanina. Sana wag sumama ang loob mo, okay?" Nanginginig ang boses ni Myra, namumula ang mga mata sa emosyon. "Felicia, iiwan mo na ba ako? Ayaw mo na ba sa nanay mo?" Kahit sinong makakarinig nito ay maantig lalo na ang isang bata na matagal nang nagugutom sa pag-mamahal. Sa kanyang nakaraang buhay, sa puntong ito, ang kamay ni Felicia ay dinurog na ni Shawn. Ang tanging tao sa mundo na maaaring gumamot sa kanya ay ang kanyang sarili, ngunit dahil hindi na maibabalik ang pinsala sa ugat, hindi siya makapagsagawa ng acupuncture sa kanyang sarili. Ang kanyang kamay ay naiwang permanenteng may pilay. Noon, nalungkot si Myra para sa kanya, galit na galit kay Shawn dahil sa kanyang kalupitan, na nangakong ipapadala ito sa bilangguan. Gayunpaman, nang harapin ang banta ni Shawn na kunin si Kayla, inalis ni Myra ang kaso at pinili sa halip na bayaran ito upang putulin ang mga relasyon. Iyon ang unang pagkakataon na inabandona si Felicia. Para makabawi, nangako si Myra na magsagawa ng isang engrandeng party para ibalita sa mundo na nagbalik na ang kanyang tunay na anak. Gayunpaman, umiyak at nagmamakaawa si Kayla, na natatakot sa pangungutya na maaaring harapin niya bilang isang pekeng tagapagmana. Dahil dito, nagbago ang isip ni Myra, na hinayaan si Felicia na kunin ang papel bilang adopted daughter. Iyon ang pangalawang beses na inabandona si Felicia. At pagkatapos ay nagkaroon ng pangatlo at pang-apat na pagkakataon. "So ano naman kaya ngayon, Mom?" naisip niya sa sarili. Hindi na kailangang magpanggap ni Felicia. Ang pag-iisip lamang sa kanyang nakaraang buhay ay nagpaluha sa kanyang mga mata. "Mrs. Fuller, hiniling mo sa akin na manatili, ngunit... anong papel ang dapat kong gampanan?" tanong ni Felicia. "Ikaw ang anak ko, ang tunay na anak ko, ang dinala ko sa loob ng siyam na buwan at muntik nang mamatay sa panganganak!" Napuno ng konsensya si Myra, namamaos ang boses sa emosyon. Nagpatuloy siya, "Pangako, iaannounce ko ang tunay na pagkakakilanlan mo sa lahat. Simula ngayon, wala ka nang kinalaman sa mga taong yun. Ikaw ang anak ko, ang tagapagmana ng pamilya Fuller!" Walang ipinakitang reaksyon si Felicia sa kanyang deklarasyon, ngunit namutla ang mukha ni Kayla. "Mom, kapag inannounce niyo ang pagkakakilanlan ni Felicia, ano ang mangyayari sa akin? Kapag nalaman ng mga kaibigan at classmate ko na hindi talaga ako parte ng pamilay Fuller, pagtatawanan nila ako!" Naisip na ito noon ni Myra. Pareho silang mga anak na babae, kaya nahirapan siyang makahanap ng perpektong solusyon na magpapasaya sa kanilang dalawa. Humihikbi, iminungkahi ni Kayla, "Mom, paano kung sinabi natin na si Felicia ang inyong adopted daughter? Sa ganun, pwede siya manatili sa atin, at walang kahit sino ang pagtatawanan ako… Ayos lang ba ito?" Ang ideya ay nagsilbi lamang sa kanyang sariling mga interes, ngunit talagang isinasaalang-alang ito ni Myra. "Yun ay—" Hindi na kinaya ni Felicia. Tumalikod siya at tinungo ang pinto. Mabilis na hinawakan ni Myra ang kanyang braso, hinila ang kanyang manggas sa proseso. Kitang-kita na ngayon ang mga marka sa braso ni Felicia—mga galos mula sa mga taon ng pambubugbog, ang mga pasa na luma at bago, na nagsasabi ng isang masakit na kuwento ng pang-aabuso. Sumakit ang puso ni Myra. "Sino ang gumawa nito sayo?" galit na galit na tanong niya. Kalmadong ibinaba ni Felicia ang manggas, tinakpan ang mga galos. "Ganito na ako simula bata pa. Nasanay na ako, kaya hindi na mahalaga." Ang kanyang magaan at kaswal na pananalita ay nagpadala ng mga alon ng emosyon na bumagsak sa puso ni Myra. Pinapahalagahan niya ang anak ng iba na parang isang prinsesa, binigay dito ang lahat ng pagmamahal at pangangalaga sa mundo, habang ang sarili niyang anak ay nagtiis ng buhay ng pagdurusa—gutom, giniginaw, at binugbog sa kakila-kilabot na pamilyang iyon. Nang maisip iyon ay nanginginig ang mga kamay ni Myra sa galit at guilt. Sobrang sakit ng puso niya na parang nagdurugo. Hindi na siya nagdalawang isip pa. Bumaling kay Dexter, na malungkot ang mukha, sinabi niya, "Mahal, ayusin mo na ito. Ipadala mo ang mga imbitasyon. Sa susunod na Linggo, opisyal kong iaanunsyo ang pagbabalik ng aking anak sa kanyang nararapat na lugar sa pamilyang ito!"