Kabanata 2

Muling umalingawngaw sa tenga ni Thalia ang mga salita ng doktor. "Miss Cloude, may cancer ka sa tiyan. Kailangan mong operahan sa lalong madaling panahon, o baka wala pang tatlong buwan ay mamatay ka." Sa labas ng pinto, unti-unting nawala ang tunog ng mga yabag ni Adam. Maliwanag, wala siyang balak na pumasok at tingnan siya. Siguradong wala siyang pakialam kung bakit bigla itong sumugod sa banyo. Napasubsob si Thalia sa banyo at mahinang ngumiti. Oo, wala pa siyang tatlong buwan upang mabuhay, at ang kanyang namamatay na hiling ay makakuha ng damit-pangkasal. Matagal na kasi itong nangako sa kanya ni Adam na magsusuot siya ng damit-pangkasal na dinisenyo niya sa kanilang kasal... "Buzz—" Biglang nakarinig si Thalia ng buzzing sound. Nilabas niya ang phone niya at nakita ang caller ID sa screen. Ito ay isang tawag mula sa kanyang ina. Mula nang maaksidente si Agnes, ito ang unang beses na tinawag siya ng kanyang ina. Kinagat niya ang labi at pinindot ang answer button. Ang boses ni Mrs Cloude ay nanggaling sa kabilang dulo ng telepono. "Thalia, bukas na bukas ang pagpapagamot ng ate mo. Matagal na tayong hindi nagsasama-sama bilang isang pamilya. Kailangan mong umuwi para sa isang reunion dinner." Bumalik na pala si Agnes. Hindi nakakagulat na inabot siya ng kanyang ina! Naikuyom ng mahigpit ni Thalia ang kanyang mga kamao. Pagkaraan ng mahabang sandali, dahan-dahan siyang sumagot, "Okay." Oras na para ayusin nila ni Agnes ang kanilang alitan. Kinabukasan, naglagay siya ng makapal na makeup para hindi siya magmukhang mahina at may sakit. Pagkatapos, sumugod siya sa mansyon ng pamilya Cloude. Pagkabukas pa lang niya ng pinto ay nakita niya si Agnes na nakaupo sa wheelchair at nakatitig sa kanya. Ang kanyang titig ay makamandag. "Thalia, tatlong taon na tayong hindi nagkikita, pero ang ganda mo pa rin gaya ng huli kitang nakita. Parang ang ginhawa ng buhay mo bilang asawa ng mayaman!" Dahil sa pang-iinis ni Agnes, agad na naging malungkot ang mukha ni Thalia. Tinitigan niya ang wheelchair ni Agnes at patagong sinabi, "Agnes, dahil nakabalik ka na, may mga bagay na kailangan mong ipaliwanag." "Magpaliwanag?" Nang marinig ito ni Agnes, agad siyang nanggigigil at galit na sinabi, "All those years ago, itinulak mo ako pababa ng hagdan. Nabalian ang mga paa ko dahil sa iyo, at hindi na ako makatayo ulit sa sarili kong mga paa! Thalia. Cloude, ikaw ang dahilan kung bakit ako napunta sa ganito. Ano pa bang gusto mong ipaliwanag ko?" Hindi makapaniwalang tinitigan siya ni Thalia. Tatlong taon na ang nakalipas. Iniligaw ni Agnes ang kanilang mga magulang para sisihin si Thalia sa kanyang aksidente sa loob ng tatlong taon. Hindi lang siya nagsisi, gusto rin niyang patuloy na siraan ang kanyang nakatatandang kapatid. Lubos na minaliit ni Thalia kung gaano kasuklam at kawalanghiya ang kanyang nakababatang kapatid na babae! "Agnes Cloude, walang mas nakakaalam kaysa sa iyo kung ano talaga ang nangyari tatlong taon na ang nakakaraan. Sa tingin mo ba talaga na ang kasinungalingan mo ay makakayanan ang pagsubok ng panahon?" "Mahal kong ate, nakita mo ang paraan ng pakikitungo sa iyo ni Adam at ng ating mga magulang sa lahat ng mga taon na ito. Halatang-halata kung sino ang kanilang pinaniniwalaan at kung kaninong panig sila, hindi ba?" Kinutya siya ni Agnes na para bang hindi siya nag-aalala na malantad ang kasinungalingan niya. Sa kalagitnaan ng paghaharap, bigla niyang nakita ang isang pigura mula sa gilid ng kanyang mata. Nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. Bigla niyang hinawakan ang armrests ng kanyang wheelchair, nagpumiglas na tumayo, at sa hindi inaasahang pagkakataon ay nahulog siya sa lupa. Hinawakan niya ang palda ni Thalia at nagmamakaawa sa nakakaawang boses, "Thalia, huwag kang magalit sa akin. Patawarin mo ako. Kasalanan ko ang lahat. Hindi na dapat ako bumalik..." Kumunot ang noo ni Thalia. Hindi niya maintindihan kung ano ang ginagawa ni Agnes. Gayunpaman, sa sumunod na segundo, isang anino ang bumungad sa kanya. Naramdaman niya ang mapang-aping aura sa likod niya. "Thalia Cloude, anong ginagawa mo this time?!" Hinawakan ni Adam si Thalia sa pulso at pinisil ito sa kamay niya. "Sa wakas naka-recover na si Agnes. Kung maglakas-loob kang saktan siya ulit, papatayin kita!" Umiling si Agnes habang umiiyak. "Kuya Adam, wag kang magalit kay Thalia. Nahulog kasi ako sa sobrang clumsy ko. Matagal ko na siyang hindi nakikita at miss na miss ko na siya... Adam, we're finally able to gather here as isang pamilya. Huwag kang magalit sa kanya dahil sa isang maliit na bagay, please?" Malamig na sinulyapan ni Adam si Thalia at binitawan ang kamay nito. Pagkatapos ay yumuko siya para alalayan si Agnes na marahan at maingat. Namutla ang mukha ni Thalia, at nagsimula siyang mawalan ng malay...