Kabanata 106

Kinuyom ni Thalia ang leather bag sa kamay at malamig na sinulyapan siya. Tapos tumalikod na siya at umalis. Biglang nablangko ang isip ni Adam. "Hindi mo ba ako kilala?" Gayunpaman, lumalayo ito sa kanya. Nang papasok na siya sa kapitbahayan, naabutan siya nito at hinawakan ang braso nito. "Anong ginagawa mo?" Kumunot ang noo ni Thalia, at tila hindi siya nasisiyahan. "Kung patuloy mo akong iistorbo, tatawag ako ng tulong!" "Thalia, ako si Adam, ang Kuya Adam mo. Hindi mo ba alam kung sino ako?" Matigas na hinawakan ni Adam ang kanyang pulso, sinusubukang malaman ang isang bagay sa kanyang kalmado. Mukha siyang kalmado, na para bang nakatingin siya sa isang estranghero. Minahal man niya ito o kinasusuklaman, malalim pa rin ang damdaming hindi malilimutan o maitago. Ang kanyang kawalang-interes ay tumagos sa puso ni Adam at nagdulot sa kanya ng labis na sakit. Sumuray-suray siya, ngunit natatakot siyang mawala siya, kaya nagsimula siyang mag-ramble. "Thalia, I was wrong five years ago.