Kabanata 464

“Mahal kita!” Ang malalim at tahimik na mga mata ni Jay ay namula sa galit at sakit. Ang malamig niyang mga luha ay nahaluan ng pulang dugo, sa sobrang pula ay lubos itong nakasisindak. “Ipaghihiganti kita!” Kinaumagahan, isang sinag ng araw ang kumalat sa sahig mula sa bintana. Ang bintana ay sumayaw at maraming naghahalong liwanag ang naiwan sa sahig. Umupo si Jay sa sulok, ang puti nyang mga pajama ay maluwag na bumabalot sa kaniya. Ang makinis, mahugis, at gwapo niyang mukha ay kasing laki ng isang palad. Ang tahimik at malalim niyang mga mata ay puno ng malamig na liwanag. Ang magulo niyang buhok ay binigyan siya ng tinatamad at malungkot na aura. Pero, siya ay kasing ganda ng isang immortal! “Daddy!” Mula sa baba ay dumating ang lahat ng mga malalambot at malambing na boses ng mga bata. Pagkatapos no’n, maririnig ang mga yapak ng paa sa hagdan. Ang walang sigla niyang mga mata ay bahagyang lumiwanag. Ang pintuan ng kwarto ay biglang tumunog at isang maliit na ulo ang pumasok. Ang