Kabanata 166

Binigyan ni Rose si Jenson ng isang ngiti na maliwanag at napapanatag na para bang sinasabi niya kay Jenson na, ‘’Wag kang mag-alala kay Mommy.’ Ang kinakabahang ekspresyon ni Jenson ay bahagyang nawala. Biglang tumayo si Rose. Ang kaniyang mga mata ay kasing init ng araw. Nang may nagliliyab na mga mata, tumingin ang mga ito sa lahat ng mga lalaking naroon. Sa huli, ang kaniyang mga mata ay napatingin kay John. Siya ay bumwelo patungo kay John, nilagay ang mahaba niyang braso sa balikat ni John, at binulong, “Tito, samahan mo ako sumayaw at balang-araw, babayaran kita sa kabaitan mo.” Ang dahilan kung bakit niya pinili si John ay dahil kapag sinayaw niya ang isang lalaki na nanggaling sa Pamilya Ares ay saka lamang mawawala ang paninirang-puri at pang-aatake ng lahat sa kaniya. Hindi siya naglakas-loob na imbitahin si Jay. Kahit na maglakas-loob pa siya, siguradong pahihiyain lamang siya nito sa pamamagitan ng pagtanggi sa kaniya sa harap ng publiko. Sa lahat, kasama si Jay, ay natuli