Kabanata 65

Nang sumama ang tingin sa akin ni Lola, nakaramdam ako na wala na akong magagawa. Sobrang matanda na siya para harapin pa ang emotional distress. “Hindi ako mapanatag na iiwan ko si Xavier sa kaniya.” “Anong dapat mong ikabahala? Siya ang nanay. Ano namang gagawin niya sa bata?” Tinapik ni Lola ang kamay ni Yvonne at tumalikod siya para pangunahan ako, “Kalimutan mo na ‘yan. Kailangan ng bata ang nanay niya.” Kung hindi lang pinipigilan ni Lola ang sarili niya, sigurado talaga ako na sasabihin niya rin sa akin na pati si Jonas ay ipaalaga ko na rin kay Yvonne. Kalahating oras ang nakalipas, tiningnan ko si Yvonne, namumula ang mata niya sa kakaiyak. Ngumisi ako, “Kahanga-hanga.” Hindi ko mapigilan ang pumalakpak na may pagka-sarcastic. “Alam mong dapat kang pumunta dito para suportahan ka ng grandmother ko.” Mukhang hindi napansin ni Yvonne ang mga parinig ko. Bigla siyang tumalikod, at puno ng pagmamakaawa ang kaniyang mga mata. “Seryoso akong hindi ko kayang mabuhay nang wal