Kabanata 23

Lumiwanag ang mata ni Jonas. “Talaga po ba Dad? Pwede akong sumama sayo para tumulong sa iba?” Ngumiti ako at tumango. “Syempre naman. Hindi ka lang tutulong sa iba kundi makikita mo rin ang isa pang bahagi ng mundo. Ano sa tingin mo?” “Syempre!” Excited na sinabi ni Jonas. “Gusto kong sumama! Gusto ko talaga sumama!” Lumuwag ang aking kalooban nang makita ko ang ngiti sa kaniyang mukha. Marahil makatulong sa pagpapakatatag niya ang experience na ito. … Kinabukasan, sinama ko si Jonas sa isang elementary school sa dulo ng syudad. Halos lahat ng mga bata doon ay galing sa mga mahihirap na pamilya, at sobrang simple lang ng facility ng school. Nang pumasok kami sa classroom, agad na tumingin sa amin ang mga nagtatakang mga mata. Natatakot si Jonas at nagtago siya sa likod ko, at mahinahon ko namang tinapik ang balikat niya para pagaanin ang kaniyang loob. “Hello, everyone,” nakangiti kong sinabi. “Ako si Mr. Joplin, at ito ang anak kong si Jonas. Nandito kami ngayon para mak