Kabanata 1858

Natigilan ang mga tauhan. Kikilos na sana sila, nang sinampal ni Alex si Pete sa mukha. Nang may kasamang kakaibang tunog ng pag-crack, ang kanyang ulo ay umikot ng 180-degree. “Noong sinabi kong kaya kitang patayin, hindi iyon banta. Nagpapaalam na ako sa’yo!” Noong panahong iyon, hindi pa patay si Pete. Nakatayo pa rin siya at pinakiramdaman ang paligid. Nakita niya ang kanyang likuran mula sa sobrang kakaibang anggulo at narinig niya ang sinabi ni Alex. Sa wakas ay napagtanto niya, ‘Pinatay talaga ako ng g*gong ito!’ ‘Pero, ang lakas ng loob niya?’ Iyon ang huling naisip niya bago bumagsak sa lupa nang plakda. Nang makita ito ng mga tauhan ni Pete, natigilan sila. Nagyeyelong panginginig ang dumaloy sa kanilang mga gulugod. “P… Pagpatay!” “Ikaw… Sino ka para pumatay ng tao sa sikat ng araw?! Kilala mo pa ba kung sino siya? Lagot ka talaga!” Malamig na sabi ni Alex, “Sige at tawagan ninyo ang sinumang sumusuporta sa knya. Maghihintay ako dito. Ngayon layas!” Agad namang nagsitakbuhan