Kabanata 10

Tumawa si Frank. "Bakit naman sila magseselos? Hindi naman ako manliligaw ni Vicky." "Totoo ‘yun." Sumuko si Yara at bumuntong-hininga. "Pero may fiance na rin si Vicky. Sigurado ka bang hindi siya mag-iisip ng masama? Higit pa dito, siya ang tagapagmana ng mga Lionheart, isang mahalagang pamilya sa Morhen—kilala sa pagiging walang awa ang lalaking ‘yun, na mapapatunayan ng ibang manliligaw ni Vicky na bigla na lang nawala." Bilang bodyguard ni Vicky, natural na alam ni Yara ang ilang mga sikreto. Ayaw niyang makitang mamatay ang isang kamangha-manghang martial artist na gaya ni Frank. Kaya naman nagmagandang-loob siya at binalaan niya si Frank—may iba pang mga tao sa Riverton na kayang durugin si Frank bukod sa mga Lionheart. "Hmph." Suminghal si Frank na may halong inis. "Ayos lang ako hangga't hindi nila ako gagalitin. Kapag ginawa nila ‘yun, mas magmumukha silang mga tupa kaysa sa mga leon." Napalunok si Yara. Ang lakas ng loob niya para sabihin ‘yun, bagaman iniisip niya kung kayang manatiling matapang ni Frank kapag talagang tinutugis na siya ng mga Lionheart. Anuman ang mangyari, wala na siyang masabi pagkatapos niyang sabihin iyon. - Kinaumagahan, kagigising lang ni Helen nang makatanggap siya ng tawag mula kay Sean. "Magandang balita! Gumaling na ang anak ni Mr. Turnbull kahapon!" Ang sabi ni Sean. "Talaga?!" Agad na natuwa si Helen. "Oo, hindi ko inaasahan na ganun kabisa yung panacea cap na ‘yun." Tumawa si Sean. "Ikaw na ngayon ang tagapagligtas ng tagapagmana ng mga Turnbull, Helen!" Tuwang-tuwa si Helen—wala nang dapat ipag-alala ang Lane Holdings ngayong may utang na loob sa kanila ang mga Turnbull! Huminga ng malalim si Helen upang pakalmahin ang sarili niya, at sinabi niya na, "Maraming salamat sa tulong mo, Mr. Wesley." "Naku, hindi mo kailangang magpasalamat sa’kin," ang sagot ni Sean ng may pagpapanggap. "Ito ang dapat kong gawin—oo nga pala, huwag kalimutang maghanda ng maayos para sa handaan ngayong gabi sa Verdant Hotel, at sigurado ako na sa’yo mapupunta ang project." "Oo. Umaasa ako sa’yo, Mr. Wesley," sabi ni Helen, at ibinaba ang tawag. Halos hindi niya maitago ang kanyang kasiyahan at halos magtatalon siya sa kanyang kama. Tama siya. Dumating na ang oras para umunlad ang Lane Holdings! - Samantala, sa penthouse suite ng Verdant Hotel, maagang nagising si Frank para magmeditate nang may kumatok sa kanyang pintuan. Sinagot niya ito at nakita niya si Vicky sa labas ng pinto, nakasuot siya ng leather jacket at isang pares ng maong na pantalon, na nagbigay sa kanya ng matalas na anyo salamat sa kanyang balingkinitang pangangatawan. Tinanggal niya ang shades niya, at ngumiti siya. "Ang aga mong nagising, Mr. Lawrence!" "’Yun din ang masasabi ko sa’yo. Anong problema?" "Magkakaroon ng handaan dito ngayong gabi ang pamilya ko. Ikukuha kita ng tux—Ang ibig kong sabihin, hindi ka naman dadalo dun ng suot ang tracksuit mo, di ba?" "Hindi ako pupunta." Isasara na sana ni Frank ang pinto nang maabutan ito ni Vicky, "Pakiusap, Mr. Lawrence. Imbitasyon ito ng tatay ko, at magpakita ka naman kahit paano dahil iniligtas mo ang buhay ko!" Kumunot ang noo ni Frank. Kahit na nag-aalinlangan siyang dumalo sa isang walang kabuluhang social event, hindi siya maaaring tumanggi dahil ito ay imbitasyon ni Mr. Turnbull. Tumango siya at sinabing, "Kung ganun, tara na." Bumaba sila sa parking lot, at pinagbuksan siya ni Vicky ng pinto ng kotse. Subalit, bago siya makapasok, huminto siya nang mapansin niya ang tatlong lalaking nagmamadaling lumapit sa kanya. "Anong problema?" Nagtanong si Vicky nang napansin niya ang biglang paghinto ni Frank. "Gulo." Napansin din ni Vicky ang tatlo at sumimangot siya. Bagama't inakala niya na karibal ito ng kanyang pamilya, ang matipunong, kalbong lalaki sa gitna ay lumapit habang galit na galit na nakatingin kay Frank. "Ikaw ba si Frank Lawrence?" "Oo." Ang malamig na sagot ni Frank. Nagsalita si Vicky, "Sino kayo? Alam niyo ba kung nasaan kayo?" Napalingon ang lalaking kalbo at nagsimula siyang tingnan si Vicky ng may pagnanasa. "Huh. Nagulat ako na napakaswerte mo sa mga babae! Pero, malapit nang malumpo ang lalaki mo. Dapat sa’kin ka na lang sumama—hindi sasayangin ni Barney Streisand ang oras mo." Natawa si Vicky sa kabila ng mga sinabi ng lalaki, lumingon siya kay Frank at pagkatapos ay tumingin siya sa tatlo. "Teka, ito na ba lahat ang dinala mo? Tingin mo talaga may laban kayo kay Frank?" Suminghal ang isa sa mga tauhan ni Barney. "Hoy, pinagtatawanan tayo ng babaeng ‘to, Barney." Tumalim ang mga mata ni Barney. "Huwag niyo siyang sasaktan. Ipapakita natin sa kanya kung gaano tayo kagaling mamaya." "Haha!" Tumawa ang dalawang tauhan ni Barney—siguradong maswerte sila! Matitikman nila ang magagandang bagay salamat kay Barney! Gayunpaman, tahimik na nagtanong si Frank, "Sino ang nagpadala sa inyo? Sabihin mo sa’kin ngayon din at hindi ko kayo pupuruhan." "Pfft. Magsalita ka lang—bugbugin niyo na siya, mga bata!" Sumigaw si Barney, kampante siya dahil tatlo sila laban sa isa. Habang pasugod ang kanyang mga alipores, agad na umatras si Vicky at naramdaman niya ang biglang pagbugso ng hangin sa kanyang likuran! Sumugod si Frank ng kasing bilis ng liwanag! Thud! Thud! Tumilapon ang dalawang tauhan ni Barney kasabay ng dalawang malakas na kalabog. "Anong—" Halos hindi pa nakakahakbang pasugod kay Frank si Barney habang hawak ang kanyang baseball bat at napanganga siya. Ano ba talaga siya?! Ni hindi niya nakitang gumalaw si Frank—bigla na lang naglaho ang lalaki, at agad na pinalipad ang mga tauhan ni Barney! 'Takbo!' Iyon lang ang tanging nasa isip ni Barney noon, at isinumpa niya ang kamalasan niya sa pagtanggap sa trabahong ito! Gayunpaman, nasa likod na niya si Frank nang lumingon siya at nahuli ni Frank ang kanyang lalamunan! "Oof..." Mabilis na nangitim ang mukha ni Barney dahil sa kawalan ng hangin. Malamig ang ekspresyon ng mukha ni Frank. "Tatanungin kita sa huling pagkakataon. Sino ang nagpadala sa inyo?" Pinagpawisan ng husto si Barney at kinilabutan siya sa nanlilisik na mga mata ni Frank. Hindi ito biro—naramdaman niyang papatayin talaga siya ni Frank kapag hindi niya sinabi ang totoo! "S-Si Peter Lane! Siya ang nagpadala sa’kin at sinabihan akong baliin ang kamay mo! ‘Yun ang totoo... Isa lang akong tulisan sa kalye na sinusubukang maghanapbuhay! Pakiusap huwag mo akong patayin!" Huminga ng malalim si Frank. Wala siyang sama ng loob kay Peter, pero gusto ni Peter na baliin ang braso niya dahil lang sinipa niya si Peter? "Gusto mong mabuhay? Sige—kailangan mong baliin ang braso ni Peter," ang sabi ni Frank. Nang makita niya na nabigyan siya ng pagkakataong mabuhay, agad na tumango si Barney. "Oo, oo, syempre naman! Gagawin ko ‘yun, pangako!" Pagkatapos, lumapit si Frank at bumulong sa kanyang tainga, "Kapag walang galos si Peter sa susunod na makita ko siya, papatayin kita." Nanginig si Barney. "Oo, oo, gagawin ko." "Magaling. Ngayon, umalis ka na," ang sabi ni Frank, at sinipa niya siya palayo. Agad na tumakbo palabas ng parking lot si Barney, takot siyang manatili pa sa lugar! Sa tabi ni Frank, tinitigan siyang maigi ni Vicky. Maaaring nakipagpalitan ng suntok si Frank kay Yara kahapon, ngunit parang isa lamang itong sparring. Ngayon, talagang nakita niya ang lalim ng kapangyarihan ni Frank at naunawaan niya na higit na mas malakas sa kanya si Frank kahit na noong kalakasan niya! Sino ba talaga siya?