Kabanata 11

Ang mga gawa ng pintor na ito ay karaniwang binebenta sa halagang humigit-kumulang isang milyong dolyar. Kung ibinenta ito sa kalyeng ito, maaari itong ibenta sa halip na humigit-kumulang kalahating milyong dolyar. Gusto ni Skylar na maging regalo ito para sa kaarawan para ni Sadie. Hindi naman niya talaga sinasadyang ibenta ito. Pumasok si Skylar sa antigong tindahan. Malamig siyang sinulyapan ng may-ari nang makitang dalaga pa lamang ito. Matalas ang mga mata ng mga may-ari ng antigong tindahan. Nasabi niya kaagad na wala doon si Skylar para bumili ng kahit ano. “Mawalang-galang po, tumatanggap ba kayo ng mga antigong painting noong 1120 BC?” Mabilis na nagtaas ng ulo ang may-ari na si Daniel Zeller. “Isang antigong painting noong 1120 BC?” “Oo.” Kinuha ni Skylar ang painting mula sa kanyang bag at binuksan ito sa harap ng may-ari. Nanlaki ang mga mata ni Daniel nang makitang naibalik na sa halos perpekto ang piyesa. May kilala siya mula sa Jipsburg na mahilig mangolekta ng mga antigong painting. Gustung-gusto ng tao ang mga painting mula noong mga 1120 BC, ngunit bihira ang mga ito. Bihira ding makakita ng ganoong pagkasira ng antigong painting na naibalik nang perpekto. Walang anumang kapintasan ang makikita dito. Tuwang-tuwang sabi ni Daniel, “Sabihin mo ang presyo mo! Pero sabihin mo sa’kin, binibini. Sino ang nag-restore nitong painting?” Meron siyang dalawang napinsalang painting na nabili niya sa murang halaga. Naghahanap siya ng mag-aayos, ngunit walang gustong kumuha ng mga ito. Sinabi nila sa kanya na ang mga painting ay masyadong nasira. Hindi siya nag-aalala tungkol sa perang nasayang sa mga painting. Naisip lang niyang sayang hindi sila naibalik. Hindi siya makapaniwala na malulutas ng dalagang ito, na nagpakita nang hindi sinasadya, ang kanyang problema. “Ako ang nag-restore nito,” nakangiting sabi ni Skylar. Nagulat si Daniel. Nagdududa niyang tinanong, “Ikaw ang nag-restore?” Mukha talaga siyang bata. Ang pagpapanumbalik ng sining ay hindi madaling kasanayan. “Oo.” Tumango si Skylar. Pinagmasdan nang mabuti ni Daniel si Skylar. Naisip niya sa kanyang sarili, “Madalas mag-imbento ang mga kabataan ngayon. Siguradong nagsisinungaling siya. Tingnan mo kung gaano siya kakalmado at may kumpiyansa!” Gayunpaman, tiyak na bibilhin niya ang painting ng dalaga. “Meron akong dalawang painting dito. Naghahanap ako ng restorers na makakaayos nito. Kung kaya nila, handa akong magbayad ng 500 thousand dollars para sa bawat painting. Kung may kakilala kang interesado, sabihan mo ako,” sabi ni Daniel. Mas mainam kung madadala ng dalaga ang taong iyon sa kanya. Para sa restorer na hindi sertipikado sa industriya, ang 500 libong dolyar ay magandang halaga. Mabibili pa nito ang painting sa harapan niya. Si Skylar ay kapos sa pera. Naantig siya sa alok ni Daniel. “Hayaan mong tingnan ko ang mga painting.” Naisip ni Daniel na walang masama kung susubukan, kaya kinuha niya si Skylar upang ipakita ang mga nasirang painting. Halos nasira na sila gaya ng painting na dinala niya. Ngunit noon, siya ay abala, at kailangan niyang regular na magsalin ng dugo. Kaya naman, mas matagal ang inabot para ayusin ang painting na iyon. Nagpasya si Skylar at sinabing, “Kukunin ko ang trabahong ito.” Napagtanto ni Daniel na si Skylar ay bata at maganda, ngunit siya ay tila tapat. Naisip ni Daniel na wala namang mawawala sa kanya. Dahil walang ibang gustong kumuha ng trabaho, maaari rin niyang hayaan itong subukan. Pumirma ng kontrata ang dalawa. Kinuha ni Daniel ang painting ni Skylar at binayaran siya ng 500 libong dolyares. Hindi nakipagtawaran si Skylar. Ang presyo ay patas. Kahit na ito ay painting nta noong 1120 BC, hindi ito ipininta ng isang sikat na artista. Nang umalis si Skylar sa antigong kalye, alas tres na ng hapon. Mula bukas, bibisita siya sa tindahan mula 9:00 ng umaga hanggang 3:00 ng hapon para i-restore ang mga painting. Alam niyang walang tiwala si Daniel sa kanya. Mawawala ang mga hinala nito bukas kapag sinimulan niyang ayusin ang mga painting. Nagtitiwala siya sa kanyang mga kakayahan pagkatapos matuto kay Viola sa lahat ng mga taon na ito. … Lumabas si Joe sa Lindfield Airport at sumakay ng taksi patungo sa tanggapang pansangay. Umupo si Paul sa tabi ni Joe at binuksan ang kanyang kuwaderno. Tiningnan niya ang mga materyales at kontrata na natanggap niya at kinonsulta si Joe kapag may mga tanong siya. Isang tawag sa phone ang pumutol sa konsultasyon ni Paul. Kinuha ni Joe ang phone niya. “Lola.” Naririnig ng isa si Gloria na pinapagalitan siya mula sa kabilang dulo ng tawag. “Bakit ka nasa Lindfield? Sinabihan kitang sabay kayong maghapunan ni Skye para makilala ninyo ang isa’t-isa. “Anong napakahalaga na kailangan mong asikasuhin pagkatapos mong maaksidente? Lahat ba ng mga empleyado ng Martin Group ay walang silbi? Hindi ba nila kayang hayaan ang kanilang amo na gumugol ng ilang oras kasama ang nobya niya?” Kahit umaandar na ang sasakyan ay sobrang tahimik pa rin. Malinaw na narinig ni Paul ang lahat. Mabilis niyang inilabas ang ulo sa bintana. Nagkunwari siya na parang walang narinig. Wala talaga siyang narinig! Sumulyap si Joe kay Paul at minasahe ang kanyang noo. “Lola, abala din po si Ms. Sullivan.” “Tawagin mo siyang ‘Skye’. Ipinarehistro na ang kasal ninyo. Mag-asawa na kayo! Para naman siyang estranghero sa pagtawag mo sa kanyang ‘Ms. Sullivan’.” Si Gloria ay labis na hindi nasisiyahan kay Joe. Natatakot siya na baka takutin si Skylar ng mayabang nitong ugali. Nanonood siya ng mga reality dating show. Palagi niyang gustong sampalin ang mga mayayabang na lalaking artista. Nararapat lang sa kanila kapag iba ang pinipili ng babaeng gusto nila! “Wala akong pakialam. Dapat umuwi ka na kaagad kapag tapos ka na. May mga problemang tinatago ata si Skye. Sinusubukan niyang lutasin ang lahat nang mag-isa. Nararamdaman ko.” Bahagyang napabuntong-hininga si Gloria. Naalala ni Joe ang kundisyong itinaas nito bago nila nilagdaan ang kasunduan noong sila ay nasa korte. Malinaw niyang napagmasdan na ang mga problema ng babae ay maaaring may kinalaman sa mga Williams. “Okay. Babalik ako agad.” Pagkababa ni Joe ay tumingin siya kay Paul. “Nang tumingin ka tungkol kay Skylar, meron bang anumang bagay tungkol sa kanyang relasyon sa mga Williams?” “Mukhang hindi masyadong masaya ang mga Williams kay Ms. Sullivan. Ang ilang pamilyang malapit sa mga Williams ay hindi man lang alam ang tungkol sa kanyang eksistensya,” prangkang sagot ni Paul. Mukhang malalim ang iniisip ni Joe. Marahil ay ginawa ni Skylar ang kondisyong iyon dahil lamang sa kalungkutan nito sa piling ng mga Williams. Maaaring mga alalahanin lang sila ng isang dalaga. Gayunpaman, tutuparin ni Joe ang kanyang salita dahil nangako siya dito. … Pumunta si Skylar sa mall para mamili ng mga pang-araw-araw na pangangailangan pagkalabas ng antigong kalye. May mga nagbebenta ng sasakyan sa tabi ng mall. Naisipan niyang bumili ng kotse. Dahil wala ang Galaxy Villa sa lungsod, mahirap maglibot nang walang sasakyan. Maaari siyang bumili ng bagong sasakyang na tumatakbo sa enerhiya. Halos sampung libong dolyar na lang ang presyo nila ngayon. Habang nasa kalagitnaan siya ng pagpili ng sasakyan, nakita ni Skylar sina Christopher at Maisy sa labas. Magkadikit ang mga kamay nila, pero mukhang galit si Maisy. Sinusuyo siya ni Christopher. Ibang klaseng tanawin sila dahil parehong maganda ang hitsura nila. Naiinggit ang mga dumadaan sa kanila. Sa kaibahan, malamig ang ekspresyon ni Skylar. Ang pagkakita sa pamilyar at guwapong mukha ni Christopher ay nagdulot na may parang pelikula ng kanilang nakaraan na lumabas sa kanyang isipan. Sa wakas ay huminto ito sa pinangyarihan ng magkadikit na kamay nina Christopher at Maisy. Malamig niyang itinaas ang kanyang phone at walang pag-aalinlangan na kinunan sila ng litrato.