Kabanata 672

"Ano bang problema? Ayaw mo?" malamig na ngiti na tanong ni Sebastian. "Hindi! Pupunta ako at kukuha kaagad ng tubig," mabilis na sabi ni Heather. "Iyon ay mas katulad nito. Ang pagkakaroon ng karangalan ng paghuhugas ng aking mga paa... iyon ay isang bagay na maaari mong ipagmalaki sa buong buhay mo," pagmamalaki ni Sebastian. Bagama't tahimik siyang minumura ni Heather, hindi siya naglakas-loob na magsalita nang malakas. Pumunta siya upang kumuha ng isang palanggana ng tubig at nagsimulang hugasan ang kanyang mga paa, habang palihim na nagmumura sa ilalim ng kanyang hininga. Para sa isang tulad niya, ang pinakamamahal na anak ng isang mayamang pamilya, ang paghuhugas ng paa ng ibang tao ay isang bagay na ang pinakamababa sa pinakamababa ang magagawa. Mas gugustuhin niyang samantalahin siya ni Sebastian sa ibang mga paraan kaysa magdusa sa kahihiyang ito, ngunit wala siyang pagpipilian. Nang matapos siya ay sinipa siya ni Sebastian sa lupa nang walang pag-aalinlangan. Bago pa si