Kabanata 1785

"Hmph! Matanda, akala mo ba may laban ka sa akin? Sobrang taas ng tingin mo sa sarili mo!" Arnold ay nakayakap ang mga braso at ngumisi, ang mga mata niya ay puno ng paghamak. Sa kanyang pananaw, si Raphael ay wala nang iba kundi isang walang kwentang insekto. "Kahit na natalo ko ang guro mo noon! Paano mo naisip na may pagkakataon ka laban sa’kin?" Nagngitngit ang mga ngipin ni Raphael, naglabasan ang mga ugat sa kanyang noo na parang mga galit at pumipisag na mga uod. "Iyan ay nasa nakaraan na. Ngayon, pagbabayarin kita sa iyong kayabangan!" Arnold ay ngumiti nang mayabang, nasisiyahan sa pag-iisip na sa wakas ay mababayaran na ang nakaraang kahihiyan ng kanyang guro. "Tama na ang pagyayabang mo! Hindi mo pa alam kung sino ang mananalo!" Nanginig si Raphael sa galit, kahit ang kanyang mga kamay ay nanginginig nang hindi mapigilan. "Tanda, tigilan mo na ang pagyayabang. Alam mo sa kaibuturan ng iyong puso na hindi ka makakatapat sa akin." Ang boses ni Arnold ay puno ng pang-aalipu