Kabanata 1045

Alam niyang panahon na, kaya't naghubad si Sebastian at tumalon sa palayok ng alchemy. Pagkatapos niyang tumalon, natakpan siya ng kumukulong likido. Isang nag-aapoy na init ang bumalot sa kanya, at siya'y nagsimulang manginig nang hindi niya namamalayan na parang siya'y nasusunog ng mga apoy. Bawat patak ng likido ay parang naglalagablab na magma, kinakain ang kanyang laman at nagdudulot ng matinding sakit. Gayunpaman, pinigilan ni Sebastian ang kanyang sarili na gumawa ng anumang tunog sa pamamagitan ng pagngingipin. Ang kanyang determinasyon ay kamangha-mangha, kasing lakas ng isang hindi matibag na kastilyo. Sa kabila ng halos mawalan ng malay dahil sa sakit, nanatili siyang malinaw ang isipan. Ang likido ay naglalaman ng malaking dami ng enerhiya, at patuloy itong bumabangga sa kanyang katawan. Ramdam niya ang malupit na paghila sa kanyang mga kalamnan, at ang kanyang mga buto ay nasa ilalim din ng matinding presyon. Patuloy na umaagos ang pawis mula sa kanyang katawan at na