Kabanata 95

Ang bagay na ito ay hindi na maaaring pag-usapan pa. Kung gaano sila nag-uusap, mas maaaring basahin ni Anderson ito. Nakatali ng gasa ang mga paa ni Mayra. Pagtayo niya mula sa upuan sa bintana, isinuot niya sa kamay ni Anderson ang kalahating kinakain na biskwit. "Ikaw ay ikaw, at si Gordon ay si Gordon." Isang hindi kilalang emosyon ang bumungad sa mga mata ni Anderson. Naisip niya ang isang bagay sa kanyang isip ngunit sinabi niya ang isa pa, "Masama ba ang biskwit na ito?" Nakasuot ng malalaking tsinelas, walang kahirap-hirap na naglakad si Mayra, at hindi naman masakit ang mga paa. "Masyado ‘yang matamis. Ayaw ko ‘yan. Andy, tara na. Bumaba na tayo para kumain. Gutom na ako." Bumaba ng hagdan si Mayra habang nakasunod si Anderson sa likod. Pagdating nila sa ground floor, nawala na ang biskwit sa kamay niya. Naubos na ni Anderson ang kalahating piraso ng biskwit na iyon. Palagi namang ganito si Mayra. Kahit na hindi niya gusto ang pagkain, hindi niya matiis na itapon ito dahi