Kabanata 65

Lumingon ako at sinalubong ko ang madilim niyang tingin. Bigla akong nakaramdam ng konsensya. Umiwas ako ng tingin at nagpatuloy sa paglalakad. “Hindi. Ayoko lang magkaroon ang sinuman ng maling ideya,” sagot ko. “Sige.” Ang isang salita niyang tugon ay nagdulot sa akin ng pagkalito. Sa kabila ng pagkalito ko, nanatili akong tahimik. Matanda na kaming lahat. Ang mga hangganan at privacy ay mahalaga. Tsaka hindi naman siya mukhang madaldal. Muling bumalot ang katahimikan sa pagitan namin, dahilan para umangat ang pagkaka-ilangan. Ako, sa sandaling ito muli, ang parehong tao na bumasag sa katahimikan at nagtanong, “Gaano mo kabilis maaayos ang mga ilaw na ito?” “Mahirap masabi,” sagot niya. Natahimik ako. Naisip ko ang kasunduan namin ni Chris at sinabing, “20 na araw. Iyon lang ang kaya kong ibigay sa’yo.” Tumingin siya sa akin. Akala ko may sasabihin siya, pero ang sabi niya lang, “Sige.” Bale pumayag siya? Wala na akong ibang masabi pagkatapos noon. Siyempre, maaari pa akong magtanong