Kabanata 42

Ito ang unang pagkakataon na sinabi ko ang isang bagay nang ganoon kalakas ang loob ko. Huminto si Brandon, pagkatapos ay tumugon sa astig at maangas na paraan. “Masyado kang mag-isip.” Medyo nakaramdam ako ng pagkailang. Tumalikod siya at nagsimulang maghiwa ng pakwan. Nilinya niya ang mga ito nang maayos sa isang plato na parang mga sundalong naghihintay ng inspeksyon. Sa pagmamasid sa kanya, bigla akong nakaramdam ng matinding pagnanasa na galugarin muli ang kwarto niya. “Bakit hindi ka kumakain? Hindi ka mabubusog kung titingnan mo lang,” pang-aasar sa akin ni Kelly. Napagtanto ko na hindi ordinaryong tao si Kelly. Manenermon siya gamit ang mga kamay niya sa balakang. Ngunit nagpakita siya ng pagmamalasakit nang may init at sinabi ang maselang biro nang hindi nakakasakit. “Hinihintay lang kita. Sobra ang ginawa mo para maipagtanggol ako,” pabiro kong sagot sabay abot sa kanya ng pinakamalaking piraso ng pakwan. Hindi nagdalawang-isip si Kelly at kumagat. “Ang tamis. Pero hindi a