Kabanata 30

”Bata.” Malalim at malinaw ang boses sa kabilang dulo. Parang pamilyar pero kakaiba. Isang pamilyar na mukha ang sumilay sa paningin ko, at tinawag ko, “Conrad...” Naisip ko na ang pagpapalit ng numero ko ay magbibigay-daan sa akin upang maiwasan ang mga Gildon. Pero hindi ko akalain na alam ni Conrad ang numerong ito, lalo pa’t ang makontak niya ako. “Naka-save pala ang numero ko at hindi mo ako nakalimutan,” sabi ni Conrad na may halong pang-aasar. Mas matanda lang siya kay Chris ng dalawang taon at inalagaan niya ako bago siya mag-abroad. Palagi niya akong tinatawag na “bata”. Nawalan ako ng masabi. Para sa akin, may bahid ng hinanakit ang mga salita niya. Sa unang dalawang taon pagkaalis niya, paminsan-minsan ay kinokontak ko siya para tanungin ang kanyang sitwasyon. Kinalaunan, unti-unti na kaming nawalan ng ugnayan. Si Conrad ay hindi ang aktibong tipo. Bihira niyang kontakin ang pamilya niya, lalo pa ako. Ngayon, ang biglaang tawag niya ay dapat na may kaugnayan sa nakanselan