Kabanata 712

“Noong nasa Ireland tayo. Hindi pa ako umiiyak noong nakuha natin ang sertipiko ng kasal, pero sinabi mong umiiyak ako! Hindi ko sinasadyang umiyak, ngunit hindi ko napigilan ang aking mga luha pagkatapos mong sabihin iyon,” reklamo ko, “Hinayaan kong makita nina Assistant Yair at Tucker ang nakakahiya kong sandali.” Nang marinig iyon, tumawa si Zachary, “Naalala mo pa pala iyon?” “Oo naman. Hindi ko nakakalimutan ang mga hinanakit ko nang ganoon kadali!” “Bel,” biglang tawag niya. “Hm?” Nagtaas ako ng kilay. “Ang pangit mo kapag pinipilit mong pigilan ang iyong mga luha noong araw na iyon.” Natigilan ako sa mga sinabi ni Zachary. Dahil hindi ako nakaimik, mahinang nagtanong si Zachary, “Galit ka ba?” Ginamit ko ang karaniwan niyang sagot sa kanya. “Hindi.” “Mrs. Schick, nagsisinungaling ka na naman,” sabi niya. Hindi ako galit. Anong meron para magalit ako? Alam ni Zachary ang tungkol doon. Gusto niya lang akong asarin. Sinamahan namin ang dalawang bata at nakipaglaro sa kanila saglit