Kabanata 87

Matapos ang check-up, gumaling na ang sugat sa aking noo, na nag-iwan na lamang ng bahagyang peklat. Tumingin ako sa repleksyon ng isang pagod na babae sa salamin. Ang masigla at kabataang bersyon ko noong 18 ay naging malayong alaala na, at natanggap ko na kung sino ako ngayon. Ngunit may malalim pa ring sakit sa aking dibdib. Pitong taon ng aking kabataan, at lahat ng pagmamahal na ibinigay ko, nagdala sa akin sa malupit na wakas na ito. Pinunasan ko ang ulap mula sa salamin nang may matinding galaw at sinimulang maglagay ng makeup nang maingat. Walang sinuman ang tatawa sa akin. Hindi ko ito papayagan. Walang sinuman! Kaya, nang humarap ako kay Mr. Webb, ako ay isang ganap na bagong tao—bago at nagniningning. Ginamit ko ang aking bangs para takpan ang peklat sa aking noo, at sa unang pagkakataon sa mahabang panahon, muli akong nakaramdam ng buhay. Nang makita ako ni Teri, lumiwanag ang kanyang mga mata. "Ari!" Nagbigay ako ng mapait na ngiti. "Okay ba ako tingnan?" Ang kanyan