Kabanata 8

Tumango si Charmaine. "Opo, naiintindihan ko, Lolo. Hindi ko lang maisip dahil nakabihis siya ng ganoon para pagkalaman ko bilang prehistiyosong doktor. Tsaka kung titingnan, mukhang wala rin siyang pera, hindi ba?" "Hehe." Humalakhak si Henry. "Ang mga pantas na tulad niya ay malamang na itinuturing ito bilang pagsasanay!" Labis na napukaw ni Severin ang kanyang pagkamausisa. "Pagsasanay?" Nagsalubong ang mga kilay ni Charmaine at tila naguguluhan. "Ang pagsasanay sa isip ay isang paraan din ng pagsasanay. Maaaring piliin ng mga mahuhusay sikupin ang emosyon nila na manatili sa isang lungsod at panatilihing mababa ang kanilang katayuan. Ang ilang mga pantas ay maaaring nakikita na sa maraming bagay. Gayunpaman, ang mga iniisip ng naturang mga malalakas na pantas ay hindi isang bagay na kayang malaman ng mga ordinaryong tao na tulad natin!" Humalakhak si Henry, at pagkatapos ay matapang na sinabi, "Ang dahilan kung bakit nandito ngayon ang mga Longhorn ay hindi dahil sa maliit na bahagi kung hindi dahil sa isang pantas na tumulong sa atin noong nakaraan!" Napaisip si Charmaine pagkatapos marinig iyon. Sa sandaling iyon, dumating na si Severin sa labas ng isang bangko. Kumunot ang noo niya nang tingnan niya ang mala-lilang ginto na bank card na iniwan sa kanya ni Old Wacko. "Sinabi ng matandang Wacko na maraming pera ang laman ng bank account na ito, at hindi niya alam kung magkano ang nasa loob! Sinabi rin niya sa akin na kailangan kong bumisita sa Dracodeus Isle ito sa ikalabinlima ng Agosto para sa tadhana o ano. Kung ganoon, may nalalabi pa naman akong isang buwan para makapunta!" Habang hinahaplos ng mga daliri ni Severin ang Dracodeus Ring na ibinigay sa kanya ni Old Wacko, ngumiti ang mga labi nito at dire-diretsong naglakad papasok sa bangko. "Security! Security! Bakit walang security rito! Paano nakakapasok ang mga taong sira sira ang damit dito? Ganito ba ang klase ng establisyamento na pinapapasok din ang mga palaboy? Sus, amoy mo na ang baho ng kahirapan sa taong ito. mula sa isang milya ang layo pa lang!" Nakailang hakbang pa lang si Severin nang sinisigawan ng isang ginang na may suot na magarbong alahas ang security guard na mukhang naiinis. Lumapit ang security guard, naiilang na ngumiti kay Severin, at sabi, "Sir, pwede po bang umalis muna kayo kung wala naman po kayong kailangan dito." Umasim ang mukha ni Severin. Tumingin siya sa security guard at bumawi, "Anong kalokohan ang pinagsasabi mo? Bakit ako papasok kung wala naman akong gagawin dito?" Napatingin ang security guard sa ginang at muling bumaling kay Severin. Pakiramdam niya ay nalagay siya sa isang mahigpit na lugar habang nagtanong, "Kung gayon, ano ang gagawin mo rito?" Inilabas ni Severin ang kanyang bank card at sinabing may tagumpay na ngiti, "Nandito ako para mag-withdraw ng pera!" "Ganoon ba? May ATM naman banda roon..." Ngumiti ang security guard. Sabi ni Severin sa pang-aalipusta na tono, "Pero paano kung gusto kong mag-withdraw ng isang daang libo? O dalawang daang libo? Kakayanin ba ng ATM ang ganoong kalaking halaga? Nag-aalala ako na baka walang sapat na pera sa ATM." "Pfft, nakakatawa. Isang daang libo? O dalawang daang libo? Hindi ko alam kung ang account na naka-link diyan sa card mo ay naglalaman ng ganoong halaga na pera!" Sarkastikong sabi ng ginang nang marinig iyon. Sa pagtatapos ng kanyang pangungusap, tiningnan niyang mabuti ang card na nasa kamay ni Severin. "Anong klaseng card iyan? Hindi pa ako nakakita ng ganyan dati. Ito ba ay isang membership card na kinuha mo sa gilid ng kalsada? Oh, alam ko na, malamang na isa ka sa mga mula sa loony bins... " "Anong nangyayari rito?" Noon ay dumating ang manager ng bangko at kaswal na nagtanong tungkol sa sitwasyon. "Nag-iisyu ba ang iyong bangko ng ganitong uri ng card? Ang batang ito dito ay nakasuot ng mga sira-sirang damit, ngunit ang sabi niya ay gusto niyang mag-withdraw ng ilang daang libo. Mayroon ba siyang ganoong kalaking pera? Hoy, lahat kayo! Tingnan mo rito! Ang tanga na ito. ay sinusubukang magpanggap na parang siya ay isang malaking tao sa pamamagitan ng pagwagayway niya sa paligid ng isang card na malamang na kinuha niya mula sa basurahan bakit hindi pa hinahabol ng security ang palaboy na ito! May kasamang dalawang bodyguard ang ginang, at napakalakas ng kanyang mga sigaw na nakakuha ng atensyon ng halos lahat ng naroon. Si Severin, gayunpaman, ay wala sa mood na libangin ang kanyang kalokohan. Siya ay humakbang, sinampal ang babae sa mukha, at sinabing, "Maaaring medyo madumi ang damit ko ngayon, pero ilang milyong beses na mas mahusay ako kaysa sa isang taong may pusong kasing itim mo!" Laking gulat ng ginang, at hindi makapaniwalang sinampal siya ni Severin. Maya-maya'y nagsimulang kumabog ang dibdib niya dahil sa galit, at tinuro niya si Severin sabay sabing, "Tingnan niyo! Sinampal lang ako ng g*go na yan! Bwisit. Kilala mo ba kung sino ako?" "Hindi ko kailangan malaman kung sino ka para sampalin kita." Nakangiting ngumisi si Severin at may mapang-asar na mukha, na para bang tumitingin sa isang payaso. Kung ang mga pinakamataas na indibidwal tulad ng Four Great War Hero ay ibinatay ang kanilang mga aksyon sa kanyang kalooban, wala siyang dahilan upang matakot sa ilang mayamang babae mula sa isang maliit na lungsod. "Gusto mo bang mabugbog? Siya ang asawa ng presidente ng Eastshine Group,si Preston Kingsley! Saan ka nakakuha ng lakas ng loob na sampalin siya?" Ang dalawang bodyguard ay agresibong sumugod. Sa isang matangkad at matatag na pigura, mayroon silang nakakatakot na kalmado sa kanilang mga mata at tila talagang sanay sa pakikipagbunuan. "Ang Eastshine Group?" Mukhang nabigla si Severin, ngunit nakita niyang napangiti siya at sinabing, "Hindi matunog!" "Ikaw ang may gusto nito!" Nagkatinginan ang dalawang bodyguard, humakbang pasulong, at sinuntok si Severin. Gayunpaman, itinaas ni Severin ang kanyang paa at naghatid ng dalawang magkasunod na sipa sa magkabilang bodyguard. Tuluyan na silang bumagsak sa lupa habang nakahawak sa kanilang mga dibdib sa sakit. Ang mayaman na babae ay pinananatili ang kanyang mapagmataas na ekspresyon sa buong oras, ngunit nang makita niya ang dalawang bodyguard na bumagsak sa lupa at nahihirapang bumangon, siya ay natakot kaya napaupo siya sa lupa at sumigaw, "Ah, siya ay... bigla na lang siya nanunugod!" "Itikom mo ang bibig mo o sisipain din kita!" Itinaas ni Severin ang kanyang binti, natakot ang babae na isara ang kanyang bibig. Nanginginig din ang magkabilang binti niya. Makalipas ang ilang segundo, nagsalita si Severin na may kakaibang ekspresyon, "Oh, hindi mo ba sinabi na ikaw ang asawa ni Mister Preston Kingsley, ang presidente ng Eastshine Group? Paano mo ipapahiya ang iyong sarili nang ganito? Nakakahiya! Hoy, lahat kayo, Tignan niyo! Umihi ba naman dito sa loob ng bangko!" Ibinaba ng ginang ang ulo at nakitang basang-basa ang kanyang palda. Naiihi na niya ang sarili dahil sa takot. "Ah, ako ay..." Nakaramdam siya ng sobrang hiya at galit na gusto niyang tumayo at tumakas sa eksena, ngunit kasisimula pa lang niyang bumangon nang matakot siya sa titig ni Severin na muling maglupasay. "Hahaha!" Nagtawanan ang ilang naghihintay matapos makitang basa ang babae sa sarili sa takot. Nagulat ang manager kanina sa sunod-sunod na pangyayari at agad na hinanap ang branch director ng bangko. Maya-maya, lumapit ang isang lalaking nakasuot ng gold-rimmed eyeglasses. "S-s-siya po, Sir. Siya po ang nanggugulo dito!" Ang babaeng manager ay nakatayo medyo malayo kay Severin at itinuro ito sa takot. Ang direktor ng branch ay 'tila nagalit noong una, ngunit nang makita niya ang bank card sa kamay ni Severin, nakaramdam siya ng labis na takot anupat nanginig pa siya. "Isang V-V-V-V-Violet-Gold C-C-Card?" Napatingin si Severin sa lalaki. "Sineseryoso ba ninyo ang isang taong nauutal na maging presidente Sinubukan ng branch director na kumalma at sinabi kay Severin, "K-k-kumusta, Sir, welcome sa b-b-bank namin. Ano po ba ang maipagsisilbi ko sa inyo?" "Sir, ano itong Violet-Gold Card na sinasabi mo? Bakit hindi ko pa ito narinig kanina? Kanina ko lang narinig ang Black Card!" Alam ng babaeng manager na may kuwento sa likod ng card matapos makita ang nakakaakit na kilos ng branch director. "Syempre, hindi mo pa naririnig. Hindi mo rin malalaman kung gugustuhin mo. Wala pang sampu sa mga card na ito ang nai-issue ng ating bangko, at bawat isa sa kanila ay nasa kamay ng mga makapangyarihang tao. Hindi ito ang uri ng bagay na maaari mong pag-aari dahil mayaman ka kahit na ang mga may net worth na bilyon ay hindi kinakailangang magkaroon ng pribilehiyo na pagmamay-ari ito," sabi ng branch director sa manager. Nang marinig ito ng babaeng manager, nanghina ang kanyang mga paa at muntik na siyang matumba sa lupa. Ang Violet-Gold card ay ang pinakamataas na antas ng bank card na inisyu ng kanilang punong-tanggapan, at mayroon lamang sampung tulad ng mga card na umiiral. ngunit isa sa mga card na iyon ay nagkataon lamang na lumitaw sa isang maliit na lungsod tulad ng Brookbourn. Nanigas si Severin ng ilang sandali, tapos ay sumimangot ulit. "T*ngina! Talaga bang napakalaking pera ang laman niyan? Ang matanda na yon ay may ganoong pera sa card para lang ibigay sa akin para gastusin!"