Kabanata 11

“Sinasabihan mo ba akong umalis?” Natawa si Harvey Paano na lang magagawa ng empleyadong paalisin ang boss? “Hindi mo ba naiintindihan ang mga sinabi ko? Pinapaalis na kita! Kahit na sino ang tumanggap sayo, wala akong pakialam kung sino pa siya, sa madaling salita, umalis ka na ngayon!” Nagngingitngit ang mga ngipin ni Wendy. Naglabas siya isang tumpok ng pera mula sa kanyang bag matapos magsalita at tinapon ito sa lapag. Galit niyang sinabi, “Ayaw mong umalis, ano? Hindi ba’t gusto mo lang ng pera? Kuhanin mo na ang perang iyan at umalis ka na!” Sa sandaling ito, isang nakakabinging busina ang narinig, ang lahat ng empleyado ay nagsitabi, dahil isang Bentley ang huminto sa paradahan ng presidente. Tapos, isang babae na nasa kanya 20’s, na nakasuot ng puting pang itaas, magandang leather pants at ponytail, ay mabilis na naglakad pababa habang may hawak na pouch. Ang kanyang itsura ay kasing lebel ng kay Wendy, ngunit ang kanyang paguugali ay napakalayo kumpara kay Wendy. Wala siyang ibang tinignang tao at mabilis na naglakad papunta kay Harvey. Yumuko ng ninety degrees at sinabi, “Patawad, Mr. York. Mayroong traffic kaya ako nalate.” Lumingon si Harvey sa magandang ito at naalala na siya ay si Yvonne Xavier. Nasa ilaim niya ito dati ng siya ay nasa Yorks pa. Hindi niya inakala na siya ang naging secretary ng presidente ng York Enterprise. “Matagal tagal na ding hindi tayo nagkita.” Tumanggo si Harvey “Miss Xavier, sa tingin ko nalilito kayo.” Humakbang paharap si Wendy sa sandaling ito. Ang kanyang magandang mukha ay puno ng galit. “Alam ng lahat kung sino ang presidente. Hindi pwedeng humanap ka lang ng isang cleaner at tawagin siyang presidente!” “Cleaner?” Tinignan ng maigi ni Yvonne si Harvey. Nakita niya ang kanyang walang ekspresyon mukha. Pagkatapos mayabang na tumingin kay Wendy. “Miss Sorrell, buksan mo ang mga mata mo at makinig ka ng maayos. Simula ngayon, siya na ang ating bagong presidente, si Mr. York.” “Ano?!” Ang lahat ay nagulat, lalo na ang security chief. Pakiramdam niya na nanlalambot ang kanyang mga binti. Sinipa niya ang sasakyang ng presidente, ito... “Paano ito naging posible?! Imposible!” Kinagat ni Wendy ang kanyang manipis na labi. “Ang taong ito ay tinatawag na Harvey. Oo, ngunit siya ay ang aking kaklase sa college. Alam ko kung ano ang ginagawa niya. Paano na lang siya naging ating presidente?” Sobrang nalito si Wendy. Paano na lang naging presidente ang isang live-in son-in-law? Paano na lang papasok ang presidente ng ganyan ang suot sa trabaho? Dagdag pa dito, nahuli siya bilang manloloko sa Platinum Hotel kahapon. Ang taong tulad ni Harvey, kahit na kung siya ay nakasuot ng balabal ng dragon, ay hindi magmumukhang isang prinsipe. “Ikaw, bilang manager ay walang karapatan na magdesisyon kung siya ang presidente o hindi,” Mahinahong sabi ni Yvonne. Sinabi ni Yvonne ang salitang—manager ng madiin. Kamakailan lang, may mga balita na si Wendy ay aangat sa posisyon bilang general manager. Madaming tao ang pinupuri siya, ngunit ngayon... Buzz… Sa sandaling ito, wala ng maisip pa si Wendy. Ang kanyang magandang mukha ay namuta. Pakiramdam niya nanghihina ang kanyang mga paa. Hindi siya nag lakas loob na humarap pa kay Harvey. Siya ay isang mahusay na magtrabaho at maraming koneksyon sa York Enterprise, siya pa ay aangat pa sa posisyon bilang general manager. Subalit, gusto niyang tanggalin ang presidente ngayon, binatuhan niya pa ng tumpok ng pera sa lapag para sa kanya... “Mr., Mr. York… Hindi ko sinasadyang...” Matapos ang matagal na panahon, naglakad palapit si Wendy kay Harvey at nanginginig na sinabi. “Pulutin mo ang pera. Baka ito pa ay maging iyong pangbayad sa gastusin mo sa hinaharap.” Mayabang na sinabi ni Harvey. Nanginig si Wendy, hindi siya naglakas loob na sumagot. Hindi siya pinansin ni Harvey at tumingin sa security chief. Samantala, ang security chief ay napatanga at ang kanyang mukha ay namutla. “Tanggal ka na,” Kalmadong sinabi ni Harvey, tumalikod at naglakad papasok ng kumpanya. Sinundan siya ng grupo ng mga tao. Madaming mga empleyado ang pinagusapan ang tungkol dito. Ang York Enterprise ay isang malaking negosyo, na may halos limang libong mga empleyado. Tanging ilan lang ang nakakaalam sa biglaang pagpalit ng presidente. Matapos na magdulot ng ganitong gulo, ngayon ang buong kumpanya ay alam na ang tungkol dito. Madaming empleyado ay yumuyuko habang binabati siya pag nakakasalubong. Subalit, walang naglakas ng loob na tumingin kay Harvey ng maigi. Si Don ay yumuyuko din kasabay ng mga tao. Itinaas niya ang kanyang ulo at tumingin sa likod ni Harvey. Sandali siyang natigilan, pamilyar ang pakiramdam niya, ngunit hindi niya maalala kung kaninong likod nga ba ito. … Ang opisina ng presidente ay nasa pinaka tuktok ng gusali at sinasakop ang buong floor. Ito ay kakaayos lang magdamag ayon sa nakaraang hilig ni Harvey Umupo si Harvey sa upuan ng presidente ng kaswal na may kakaibang ekspresyon. Ang masasabi niya lang ay si Yonathan ay magaling dito. Kahit ang mga asikasong ginawa niya ay malinis ang pagkakagawa, sobrang kumportable siya sa pagbayad ng sampung bilyon para lang dito. Si Wendy ay nakatayo din sa opisina na may nagaalalang ekspresyon maliban kina Harvey at Yvonne. Hindi siya pinansin ni Yvonne at naglabas ng ilang documento. Inilagay niya ang mga ito sa harapan ni Harvey at sinabi, “Mr. York, ang mga dokumento ay nandito. Ang kumpanya ay magiging sayo na simula ngayon.” Tinignan ni Harvey ang mga dokumento ng maigi para masiguro na walang kahit na anong butas sa kontrata at pinirmahan ito. Naglabas ng isa pang folder si Yvonne at sinabi, “Mr. York, ito ang ilan sa malalaking proyekto sa nakaraang taon, pati na din ang mga investment na nakaplano na kailan lang. At saka, ito ang mga kandidato sa promosyon. Silipin niyo na lang ang mga ito.” “Hindi ko na kailangan na tignan ito. Kanselahin mo ang lahat ng napagplanuhang mga investment at sabihin mo sa partner na ang presidente ay nagbago.” Kalmadong sinabi ni Harvey. Ang kanyang mga sinabi ang magdedesisyon sa buhay o kamatayan ng hindi mabilang na mga pamilya sa Niumhi. “At saka, ipahayag mo sa publiko na ang kumpanya ay magdadagdag ng limang bilyon dollars para mag invest sa pinakamagagandang proyekto sa Niuhi.” “Para naman sa promosyon, iatras mo muna iyon. Antayin mo muna na makilala ko ang lahat.” “Opo!” Hindi naglakas loob na magsalita pa si Yvonne at mabilis na lumabas ng opisina. Boom. Isa itong malaking sampal kay Wendy na siyang nakatayo sa isang sulok. Alam niya na ang kanyang promosyon ay nasira ng dahil lang sa sinabi niyang mga salita. Maliban doon, ang ilan sa kanyang nakaraang napapayag na mga investment ay natanggihan sa isang bagsak. Sa madaling salita, ang mga ginawa niya nitong nakaraang taon ay nawala ng lahat. Maaari pa siyang matanggal sa kanyang trabaho... Pakiramdam ni Wendy ng isipin niya ang kanyang car loan at mortgage ng ilang libong dollars sa isang buwan. Hindi niya alam kung saan nanggaling ang tapang niya. Ang kanyang boses na kasing hina ng sa lamok. “Mr. York, hindi ko sinasadya. Maaari mo bang hindi ako tanggalin tutal magkaklase naman tayo dati? Gagawin ko kahit na ano na gusto mong gawin ko!” “Handa ka bang gawin ang kahit na ano?” Naaliw si Harvey. Lumingon siya kay Wendy at sinabi, ‘Sabihin mo sakin, ano ang dapat kong gawin sayo ngayon?“