Kabanata 133

"Hendrix, mahal mo ba ako?" Itinanong ko. Iyon ay isang hangal na tanong, ngunit ito ay karaniwan para sa mga batang babae na magtanong niyan. Itinaas niya ang kanyang braso, inilagay ang kanyang kamay sa aking pisngi, at pinunasan ang aking earlobe gamit ang kanyang daliri, "Ano ang tungkol sa iyo?" Ako? Medyo nawala ako. Matagal na ang nakalipas. Nainlove ako kay Hendrix sa unang tingin, at ipinagpatuloy ko ang magagandang damdaming iyon hanggang ngayon. Gayunpaman, pagkatapos ng mahabang paglalakbay, wala akong makuhang sagot mula sa kanya. Kaya, nagsimula akong maging mas matiyaga at kahit na nagplano na iwan siya. Marahil, hindi ko na siya minahal gaya ng inaakala ko. Nang makitang tahimik ako, lumabo ang liwanag sa kanyang mga mata. After a long pause, he said, "Okay lang. We can take this slowly. We'll love each other deeply in the future." Hindi ako umimik at tinulak ko lang siya ng bahagya, "Maligo ka na. Pagod na ako." Masyadong mahaba iyon, at dapat ko siyang bitawan kanina.