Natatakot pa rin si Grace sa delikadong vibe ni Heinz at hindi siya nangahas na kumilos.
Nagpatuloy si Heinz sa pagpiga ng ointment at inilapat ito sa kanyang mukha. Kinuha niya ang ointment gamit ang kanyang mga daliri at unti-unting ikinalat hanggang sa masakop nito ang buong palad sa mukha niya.
Gulat na gulat pa rin si Grace at hindi maka-react.
Ang kamay naman niya ay malambot at banayad. Walang sakit na nararamdaman si Grace. Ang magiliw niyang galaw ay nagbigay sa kanya ng ilusyon, na para bang inaalagaan niya ang pinakamamahal na sanggol sa mundo.
Habang hinihimas ni Heinz, mas naging maamo siya.
Bumaba ang mga mata nito sa mukha nito, malakas at tahimik, ngunit ito lamang ay sapat na para mamula siya.
Medyo hindi mapalagay, palihim na ibinaba ni Grace ang kanyang mga mata at hindi tumingin sa mukha nito.
"Masakit pa ba?" Isang malumanay na boses ng lalaki ang lumutang sa kanyang

Sa Heinz's Manor.
Dinala si Grace sa manor ni Heinz, na natatakpan ng malalagong berdeng puno at mga palumpong na kawayan.
"Woof, woof—" Umalingawngaw sa kanyang tenga ang tahol ng mga aso.
Takot na takot si Grace. Sa ganitong malakas na mga tahol, ang mga aso ay dapat na napakalaki at mabisyo. Hindi niya talaga alam kung makakalabas pa siya ng buhay dito.
Naisip ni Grace sa kanyang sarili, kung hindi lang siya dinala rito ng puwersa, maa-appreciate niya kung paanong si Heinz ay tila purveyor ng mas magagandang bagay sa buhay.
Ang kalidad ng hangin sa manor ay mas mahusay kaysa doon sa maingay na lungsod sa kabila ng kalahating oras na biyahe lang ang layo. Nakatira sa napakagandang manor na ito na napapaligiran ng magagandang tanawin, si Heinz ay tila nasisiyahan sa isang magandang balanse sa pagitan ng trabaho at buhay.
Napabuntong-hininga si Grace, at biglang sumugod sa kanya ang dala

Biglang naramdaman ni Grace na hindi na siya makakatakas. Dahil ito ay ganito, kaya maging ito, let's go all out.
"Bang! Bang!" Dalawang malakas na sampal ang nagmula sa likuran.
Agad namang lumingon si Grace at nakita si Chen na bumagsak sa lupa.
"Pfft—" hindi napigilan ni Grace na matawa. Hindi niya sinasadyang naunat ang kanyang mga kalamnan sa mukha at napasigaw sa sakit.
Mapaglarong tinitigan ng matalim na mata ang mukha ng lalaking katabi niya.
Naramdaman iyon ni Grace at agad na tumingala. When she saw his deep eyes, she immediately restrained herself and said with a poker face, "Mr. Jones, that photo was me. I apologize. Just do whatever you want to me."
Nagtaas ng kilay si Heinz. "Aminin mo na ngayon?"
Tumango si Grace. "Kahit hindi ko aminin, hindi mo ako bibitawan. So, I would rather admit it. I took the photos."
“Kung gayon, bakit sinasabi nitong si Lilian ang tagapaglathala ng balita? tanong ni Heinz.
Huminto si Grace at nagtanong, "Siguro alam na ito ni Mr. Jones. Bakit ka magtatanong?"
"Gusto kong marinig ito mula sa iyo." malakas na sabi ni Heinz.
Sa isang iglap, nakarating na sila sa gilid ng sasakyan.
Binuksan ni Heinz ang pinto ng kotse, inilagay siya sa passenger seat, at umupo si Grace sa loob. Umupo si Heinz sa driver's seat at pinaandar ang sasakyan.
Saglit na nag-alinlangan si Grace at sinabing, "Tulad ng sinabi ko noon, kailangan kong maging opisyal na empleyado."
Medyo nawalan ng magawa si Grace. Nagsisi siya na ginawa niya ang paglipat upang maging isang opisyal na paparazzi ng maliit na kumpanya ng magazine na ito, maaaring hindi siya bagay para dito.
After a moment of silence, Grace laughed at herself, "Ayan na."
Sinabi ni Heinz, "Ang kredito ay inagaw ng ibang tao ngunit kapag may problema, itinapon ka nila sa ilalim ng bus upang linisin ang kalat. Well, ano ang punto ng pagiging isang full-time na manggagawa sa ilalim ng gayong amo?"
Natigilan si Grace. Hindi niya inaasahan na naiintindihan ng lalaking ito ang lahat. Muli siyang ngumiti at sinabing may malaking panunuya sa sarili, "Oo, hindi makatuwiran. Na-offend pa nga kita."
"Ngayong naisip mo na, hindi pa huli ang lahat," sabi ni Heinz.
Natigilan si Grace at biglang nahuli na may sira. Tumingin siya kay Heinz na nanlalaki ang mga mata at sinabing, "Mr. Jones, ibig mo bang sabihin ay hindi mo ako sisisihin para dito?"
Masayang pinaandar ni Heinz ang sasakyan at hindi nagmamadaling sumagot. May makahulugang ngisi ang kanyang gwapong mukha. Nakasandal ang matangkad niyang katawan sa upuan, tila makipot at mapang-api ang buong espasyo.
Sa wakas ay ibinuka ni Heinz ang kanyang bibig at sinabi sa isang tamad na boses, "Walang nangahas na barilin ako ng ganito. Ikaw ang una. Sa tingin mo ba hindi kita parurusahan?"
Si Grace, na orihinal na puno ng pag-asa, ay natahimik saglit. Ibinaba niya ang kanyang balikat at sinabing, "Paano ka maghihiganti sa akin?"
Dumaan ang kotse sa isang parmasya sa gilid ng kalye at huminto.
Bumaba si Heinz sa sasakyan.
Nataranta si Grace.
"Maghintay ka na lang sa kotse. If you dare run away, you will bear the consequences." Iniwan ni Heinz ang mga pananakot na salitang iyon bago tumalikod.
Umupo si Grace sa kotse at hindi gumagalaw ng matagal.
Makalipas ang limang minuto.
Binuksan ni Heinz ang pinto ng kotse na may hawak na bag at nakita si Grace. Bahagya siyang ngumiti at sinabing, "Well, not bad. Hindi ka tumakas."
Natahimik si Grace.
Sumakay si Heinz sa kotse at tinignan si Grace.
Napakalalim ng palm print sa mukha niya, sinampal siya ng malakas ni Chenhad
Binuksan ni Heinz ang isang bote ng ointment na binili niya. Ang pamahid ay nakakatulong sa pagpapagaan ng sirkulasyon ng dugo. Pumutak siya ng paste, inilagay sa daliri niya, at inabot ang mukha ni Grace.
Napaatras si Grace nang hindi malay.
Sumandal si Heinz at si Grace naman ay tumalikod. Gayunpaman, nasa tapat na siya ng pinto ngayon na walang paraan palabas.
Pagkatapos, inilapat ni Heinz ang pamahid sa kanyang mukha.
Dumating ang malamig na sensasyon, na may pahiwatig ng minty fragrance, na agad na pinapawi ang pakiramdam ng pamamaga at sakit sa kanyang mukha.
Natigilan si Grace doon at naluluhang tumitig sa lalaking nasa harapan niya
Malalim at kalmado ang mga mata ni Heinz na parang malamig na lawa na madaling sumipsip ng kaluluwa ng mga tao.
Nakaramdam pa rin ng hiya at awkward si Grace. Inikot niya ang kanyang katawan at sinubukang tumanggi.
"Huwag kang gagalaw." Paos ang boses ni Heinz, nagpapakita ng matatag na determinasyon na mahirap tanggihan.

Natatakot pa rin si Grace sa delikadong vibe ni Heinz at hindi siya nangahas na kumilos.
Nagpatuloy si Heinz sa pagpiga ng ointment at inilapat ito sa kanyang mukha. Kinuha niya ang ointment gamit ang kanyang mga daliri at unti-unting ikinalat hanggang sa masakop nito ang buong palad sa mukha niya.
Gulat na gulat pa rin si Grace at hindi maka-react.
Ang kamay naman niya ay malambot at banayad. Walang sakit na nararamdaman si Grace. Ang magiliw niyang galaw ay nagbigay sa kanya ng ilusyon, na para bang inaalagaan niya ang pinakamamahal na sanggol sa mundo.
Habang hinihimas ni Heinz, mas naging maamo siya.
Bumaba ang mga mata nito sa mukha nito, malakas at tahimik, ngunit ito lamang ay sapat na para mamula siya.
Medyo hindi mapalagay, palihim na ibinaba ni Grace ang kanyang mga mata at hindi tumingin sa mukha nito.
"Masakit pa ba?" Isang malumanay na boses ng lalaki ang lumutang sa kanyang tainga, mababa, husky at magnetic.
"Salamat, hindi na masakit." Mabilis na sabi ni Grace at hinila 

Kabanata 20