Kabanata 316 Hindi Ako Santo Pagod Lang At Desperado

”Anong...ibig mong sabihin?” Nanigas si Jason. Sa gilid ng kama niya, tumalikod si Jane at naglakad palayo. Hinablot nito ang braso niya. “Meron....Meron ka na ba talagang nahanap na angkop na donor ng bone marrow?” Nakatutok ang tingin niya sa babaeng nasa gilid ng kama. Sa saglit na iyon, para bang tatalon palabas ang puso niya. Binaba ni Jane ang titig niya at nagtama ang mga tingin nila ni Jason… Pagkakaba, pagkabalisa, pag-aabang, at pag-asa. Pag-asa mabuhay. Isang bahid ng pagkamahinahon ang lumalabas sa labi niya. Nakakasilaw ito tignan. “Oo, nakahanap ako ng donor. Mabubuhay ka, Kuya.” Dahan-dahan inabot ng manipis niyang kamay at hinila palayo ang kamay ni Jason. Manipis man ang kamay na iyon ngunit ito ay parang desidido. Nang tumalikod siya at inabot ang pinto... Sa kama ng ospital, bigla siyang tinitigan ni Jason ng may hindi makapaniwala na itsura sa mukha niya. Sa may pinto, lumingon pabalik ang kapatid niya at ngumiti. Iyon ang ngiti na hinding-hindi niya makakalim