Kabanata 303

Nang huminahon na si Tang Ruochu, tinulungan siya ni Lu Shijin na umupo sa sofa. Walang tigil sa pag iyak si Tang Ruochu. Bago pa siya bumalik sa sarili, tumingin siya sa mga madilim na mata ni Lu Shijin. Nakatingin ito sa kanya habang kumibot ang mga pilikmata ni Lu Shijin. “‘Wag mo akong tingnan, pangit ako.” dahil umiiyak siya ng matagal, ang boses niya ay namaos. “Oo, medyo pangit ka nga.” ngumiti si Lu Shijin. “Talaga?” nabalisa si Tang Ruochu. Tumingala siya para tumingin sa ngiti ni Lu Shijin bago niya nalaman na nagbibiro lang pala siya. May maamong ngiti sa mukha ni Lu Shijin habang niyakap niya ng mahigpit si Tang Ruochu. “Hindi ka pangit. Sa mga mata ko, maganda ka simula noon hanggang ngayon.” Ang boses niya ay parang banayad na hangin kaya’t kinilig si Tang Ruochu. “Kahit na nagbibiro ka lang, hindi kita pagbibigyan dahil sinabi mo na pangit ako.” hindi natago ni Tang Ruochu ang ngiti sa kanyang mukha. Nang makita niya ang mayabang na ekspresyon ni Tang Ruochu, tum