Kabanata 172

Nakarating na si Gerald sa pintuan ng dormitoryo ni Layla. "Gerald?" Binuksan ni Layla ang pintuan habang umiiyak, mapula at namamaga ang kanyang mga mata. Halatang sobra siyang nagulat nang makita niya si Gerald. “Layla, okay ka lang ba? Pumunta ako para makita ka!” Mabilis na sagot ni Gerald. "Okay lang ako. Ayokong guluhin ka. Nararamdaman ko na ang aking buhay sa mundong ito ay walang kwenta at mahihila ko lamang ang maraming mga tao kung magpapatuloy akong mabuhay sa mundong ito!" Umupo si Layla sa gilid ng kanyang kama habang tinatakpan ang kanyang mga mata at nagsimulang umiyak ulit. "Anong kalokohan ang sinasabi mo, Layla? Sa totoo lang, naging katulad ko rin ikaw dati. Mula pa noong bata pa ako, sinabi sa akin ng tatay ko na ang aking pamilya ay mahirap at may utang kami sa mga tao. Ni hindi nakatapos ng high school ang kapatid ko at nagtrabaho siya sa murang edad dahil sa akin. Ang aking kapatid na babae ay talagang napakatalino at napakahusay sa kanyang pag-a