Kabanata 5

Pagkaalis ni Yanie Yales, niluwagan ni Charles Hanks ang kanyang kurbata sa inis at tinanggal ang isang buton. Pagkatapos, nagsindi siya ng sigarilyo at tumingin sa labas ng bintana. Ang snow ay tumigil sa pagbagsak. Nanatili siyang tahimik. Naaninag ang kanyang madilim na mukha sa malinis at walang bahid na bintana. Paano ito nangyari? He was just head over heels for her last night, pero ngayong gabi, nang maamoy niya ang masangsang na amoy ng pabango nito, napatay ang apoy ng pagnanasa nito sa kanya. Hindi naman ganoon kagabi. Ang ginang kagabi ay may sariwa at mala-gatas na pabango, na nagpaginhawa sa kanya. Ano ba ang nangyayari? Kinapa ni Charles ang kanyang hinlalaki sa pagitan ng kanyang mga kilay. Sumasakit ang ulo niya, siguro dahil sa sobrang pagod ngayon. At ngayon ay nagsimula na siyang mag-isip ng mga kalokohang kaisipan. Tinusok niya ang upos ng sigarilyo sa ashtray at ayaw na niyang isipin pa ang bagay na iyon. Sa halip, tumawag siya sa telepono at sinabing, "Humanda ka, pupunta ako sa ospital." ... Matapos makatulog si Mia Blaine, pumunta si Shenie Yales para maglinis ng mga pinagkainan. "Shenie, bakit lagi kang nakamaskara?" curious na tanong ng ginang sa tabi ng kanilang kama nang ibalik niya ang malinis na mga plato. Hinugot ni Shenie ang kanyang maskara at umiwas ng tingin. " Mahina ang katawan ko. Madali akong mahawaan kung magtatagal ako sa ospital. Iminungkahi ng doktor na magsuot ako ng maskara." Naintindihan naman ng ginang at tumango. Shenie gave her an awkward smile at bumalik sa kwarto para ipagpatuloy ang pag-aayos. Pinagbawalan siya at ang kanyang ina ng pamilyang Yales na magpakita sa City S, ngunit ang kabisera ng lungsod ay ang tanging lugar para sa kanyang ina upang magamot ang kanyang sakit. Kaya lang naitago niya ang sarili niya. Iniligpit ni Shenie ang mga pinagkainan, napagtanto lamang na naubusan na sila ng mga pang-araw-araw na pangangailangan. Hiniling niya sa katabi na ginang na tulungan siyang bantayan ang kanyang ina, at pagkatapos ay mabilis na kinuha ang kanyang bag at bumaba sa supermarket. Ang supermarket ay napakalapit sa ospital. Habang tumatakbo siya papunta sa supermarket, huminto ang isang Maserati sa pasukan ng ospital. Isang kalbong lalaki na kanina pa nakatayo sa pintuan ang sumugod sa sasakyan. Gayunpaman, lumabas na si Shannon Gates sa kotse at binuksan ang pinto bago ginawa ng lalaki. Isang hakbang pasulong gamit ang kanyang mahahabang binti, lumabas si Charles Hanks sa kotse. "Director Hanks, it's really not need for you to come here personally. I've already arrange the best doctor to treat him."The man grinned from ear to ear na parang dumating na ang God of Fortune. Napaatras si Charles, itinaas ang maskara sa kanyang mukha, at binigyan ng makahulugang tingin si Shannon Gates. Agad na naintindihan ni Shannon at pumagitna kay Charles at ng lalaki, pinaghiwalay silang dalawa."Manager Wiles, you should talk less." Agad na tinakpan ni Manager Wiles ang bibig. Alam ng lahat sa City S na kapag ayaw ibuka ni Charles Hanks ang kanyang bibig, si Shannon Gates ang kanyang magiging tagapagsalita. "Manguna ka na." Ang boses ni Charles ay narinig sa pamamagitan ng kanyang maskara. Nagyeyelo sa labas. Sa sobrang takot ni Manager Wiles ay nanginig siya. "Director Hanks, please come with me..." Takot na sabi niya, pinangungunahan si Charles. Maraming tao sa ospital. Hindi ipinaalam ni Charles Hanks ang direktor ng ospital bago nagpakita, kaya walang espesyal na entry na inihanda para sa kanya. Matangkad siya kaya namumukod-tangi siya sa karamihan. Sa kanyang likas na aura at lamig, ang mga tao sa kanyang paligid ay hindi naglakas-loob na lumapit sa kanya. Ilang sandali lang ay dumating na ang elevator. Bagama't takot ang mga tao sa kanya, sabay-sabay pa rin silang pumasok, na nakayuko, dahil limitado ang bilang ng mga elevator. Mabilis na hinarang ni Shannon at Manager Wiles si Charles mula sa karamihan. Magsasara na ang pinto ng elevator. Bigla itong huminto, at maya-maya, bumukas muli. Hawak-hawak ni Shenie Yales ang dalawang malalaking bag sa kanyang mga kamay at nahihirapang sumiksik sa masikip na elevator. Phew. Nakahinga siya ng maluwag. Buti na lang at nakapasok siya sa elevator. Kung hindi, hindi niya alam kung gaano katagal siya maghihintay sa susunod. "Ngayon ay isang masuwerteng araw," naisip niya. Ngunit hindi niya alam na ito ay hindi isang mapalad na araw pagkatapos ng lahat. Ito ay simula pa lamang ng kanyang malas.