Kabanata 7

Tumingin si Michael sa likuran ni Chandler at sadyang sumigaw, "Nabalitaan ko na may ilang kaso ng panggagahasa at pagpatay sa block na ito kamakailan. Hindi pa nahuhuli ang mamamatay-tao. Hinala ng pulis na ang pumatay ay ang residenteng nakatira sa malapit." Tumingala si Chandler sa madilim na paligid. Nakakatakot ang tunog ng ihip ng hangin sa mga dahon, at bigla siyang nakaramdam ng lamig sa kanyang likod! Sa sumunod na sandali, biglang tumalikod si Chandler at binuksan ang pinto ng sasakyan. Mabilis siyang sumakay sa passenger seat at kinabit ang seat belt. Nang makita ang sunod-sunod na galaw niya, napangiti ang gilid ng bibig ni Michael. Inapakan niya ang pedal ng gas at pinaandar ang sasakyan papunta sa kalsada. Medyo nasa loob ito ng sasakyan. Hinawakan ni Chandler ang nag-aapoy niyang pisngi at talagang nahihiya siya sa nangyari kanina. "Pasensya na kung hinayaan kitang manood ng katawa-tawang drama." "No worries. I have no interests to see others' embarrassing looks." Diretso ang tingin ni Michael sa harapan na walang ekspresyon. Ang ibig niyang sabihin ay sinusubukan nitong husgahan ang isip niya gamit ang sarili niyang kasuklam-suklam. Gustong-gusto ni Chandler na abutin at tapikin ang naninigas niyang mukha para tingnan kung may pagkalastiko ba, o paano siya magiging ganito araw-araw. Dahil wala siyang ibinahagi sa karaniwan kay Michael, hindi siya mag-abala na makipag-usap sa kanya. Lumingon siya para tingnan ang night view sa labas ng bintana at wala nang sinabi pa. Makalipas ang mahigit sampung minuto, huminto ang sasakyan sa harap ng kapitbahayan ni Chandler. "Salamat, President Guan." Tinanggal ni Chandler ang kanyang seat belt at nagpasalamat sa kanya. Pagkatapos ng lahat, pinahatid siya nito sa kanyang pintuan. Sinulyapan ni Michael ang komunidad sa labas at sinabing, "Hindi mo kailangang magpasalamat sa akin. Tutal, empleyado ka ng Brilliance Group. Kung may mangyari sa iyo, ang kumpanya ay kailangang magbayad ng bahagi ng bayad sa libing." Ang mga salitang ito ay agad na ikinagalit ni Chandler. Anong uri ng amo ang sumusumpa sa mga empleyado hanggang mamatay? "Huwag kang mag-alala, Presidente Guan. Siguradong mabubuhay ako ng mahabang buhay. Mas mabuting itago mo ang pera para sa iyong sarili!" Pagkatapos noon, lumabas si Chandler sa sasakyan at padabog na isinara ang pinto. Whoosh! Sa sumunod na sandali, mabilis na lumabas ang sasakyan. "Pooh! Walang disenteng wika ang bibig ng aso." Dinuraan ni Chandler ang direksyon kung saan umalis ang sasakyan. Pagdating niya sa bahay, napansin ng kapatid niyang si Zoe Su ang pula at namamaga na mukha ni Chandler. "Ate, anong nangyari sa mukha mo?" Agad namang lumapit si Mrs.Su nang marinig niya ito. Nang makita niya ang mukha ni Chandler, sabik siyang nagtanong, "Sino ang sumampal sa iyo? Tatay mo ba iyon?" "Ma, sinampal ko din si Penny sa mukha niya. Hindi ako nagpatalo!" Nang makita ni Chandler ang pagkabalisa ng kanyang ina, nagpanggap si Chandler na nakahinga. Sabi ni Mrs. Su habang pinapakalma ang mukha ni Chandler gamit ang isang bag ng yelo, "Chandler, huwag mong i-stress diyan. Siguradong nakinig ang tatay mo sa provocation ni Lizz." Inis na inihagis ni Chandler ang ice bag at sumigaw, "Nay, napakaraming taon na kayong walang pakialam ni Johnson. Bakit mo siya ipinagtatanggol? Wala ka nang kinalaman sa kanya ngayon. Estranghero lang kayo, at mas masahol pa kayo sa mga estranghero. . At saka, magkaaway kayo!" Ganun lang ang nanay niya, mahina ang ugali at wala siyang sariling opinyon. Ang kanyang ama ay kanyang diyos. Ilang taon na silang hiwalay, ngunit sa puso niya, asawa pa rin niya si Johnson. Ito ang pinakaayaw ni Chandler. "Siya ang tatay mo." Napakababa ng boses ni Mrs. Nang makita ang kanyang masunuring ina, muling nalungkot si Chandler at pinalambot ang kanyang tono. "Ma, pagod na po ako. Babalik na po ako sa kwarto ko para magpahinga." Iritadong pumasok siya sa kanyang silid na may nag-aapoy na sakit sa kanyang mukha. Buti na lang, weekend bukas, o kung hindi, hindi siya makakapagtrabaho. "Tara, tampa..." Makalipas ang ilang minuto, matapos kumatok ng dalawang beses ang pinto, pumasok ang boses ni Mrs. "Chandler, nakalimutan kong sabihin sa iyo na may nirekomenda sa iyo ang magaling kong kaibigan na isang propesor sa unibersidad. Hindi kumportable para sa iyo na ipakita ang iyong mukha. Tutulungan kitang magpa-appointment sa susunod na linggo!" Nang marinig ito, inis na inis ni Chandler kaya ibinagsak niya ang sarili sa kama. Mula nang itapon siya ng kanyang dating nobyo, hinahanap na siya ng kanyang ina kung saan-saan para mahanap siya ng boyfriend. Kapag tumutol siya, iiyak ang kanyang ina at pipilitin siyang makipagkita sa mga taong iyon.