Kabanata 200

Naglakad si Zachary papunta sa amin na may madilim na mukha. Mukha siyang malamig na parang iceberg at may sumunod sa likuran niya, na may dalang payong upang magsilbing kalasag sa kanya. Naglakad siya papunta sa tagiliran ko at malamig na tinitigan ang mga lalaking nagbihag sa akin. Wala pang isang segundo, binitawan nila ako na may takot sa kanilang mukha. Dahan-dahang hinimas ni Zachary ang aking mukha gamit ang dalawang daliri. Ito ay malambot at banayad na hawak, ngunit ramdam ko ang apoy sa kanya. Mabagal niyang pinikit niya ang kanyang mga mata at nilakasan ang malamig niyang boses. “Tulad ng kung paano mo siya sinampal sa mukha, ngayon sampalin mo rin ang sarili mo.” Ang utos na pinapagawa ni Zachary ay malinaw at walang pag-aalinlangan. “Zach, anong ibig mong sabihin?” Hindi makapaniwala ang mga tenga ng babae. Mahinahon kong hinawakan ang kanyang manggas upang ipaalam sa kanya na hindi niya kailangang makipag-away sa kanyang pamilya dahil sa akin. Hindi niya pinansin ang mga