Kabanata 490

Ngumiti ako habang pumapatak ang mga luha ko. Ang pinakamalalim na kawalan ng pag-asa ay umusbong mula sa kaibuturan ng aking puso. Bulong ko sa aking sarili, “Bagaman nawala ang aking mga anak at nawala ang aking karapatang maging isang ina, nais ko pa ring mabuhay! Nais kong manatili sa tabi niya, ngunit bakit palaging malupit sa’kin ang Diyos? Ang nais ko lang ay walang iba kundi ang malusog na katawan.” Narinig iyon, umiyak nang walang imik si Dixon at sinabing, “Humihingi ako ng paumanhin. Kasalanan ko lahat. Ako ang nagpalala sa iyong kalusugan!“ Tama, siya ang naging sanhi para magkaroon ako ng uterus cancer! Siya ang pumuwersa sa akin na umikot sa pagitan ng kamatayan at pagkabuhay! Kinamumuhian ko siya. Galit na galit ako sa kanya kaya gusto ko siyang patayin! Gayunpaman, ang dapat kong pinakasisihin ay ang aking sarili! Hinayaan kong sirain niya ako! Nasa sukdulan na ako at wala nang natitirang lakas. Napakahina ko at hindi na ako makapagsalita. Naramdaman kong may nahulog na