Kabanata 489

“Carol, naiintindihan ko ang pakiramdam ng panghihinayang. Malamang ay ganito rin ang pinagdaanan mo kay Dixon. Sana wala kang pagsisihan tungkol sa iyong landas sa inyong relasyon. Palagi kitang susuportahan sa paghanap ng iyong kaligayahan.“ Patuloy na tumunog sa aking tainga ang mga salita ni Ate Sheryl. Mula sa kaibuturan ng aking puso, muling lumitaw ang sakit na nadama ko nang nawala sa’kin Dixon. Tunay na mahirap itong maranasan at mas masahol pa kaysa sa kamatayan! Mabilis kong binaba ang tawag at hinila pabukas ang aking pinto. Si Leo at ang iba ay nagpapahinga sa unit sa tabi. Ayokong abalahin sila, kaya't umalis akong mag-isa. Ang aking mga paa ay nanginginig pagkasakay ko ng elevator at ako ay nasa halos mawalan ng ulirat. Umiling ako at pumunta sa gilid ng kalsada upang pumara ng taxi. Hindi nagtagal, may lumitaw sa tabi ko. Ito ang pamilyar na malinaw na amoy mula sa aking memorya. Tumingin ako sa gilid ko at natigilan. “Bakit ka nandito?” Nagtanong ako. Ang tinig ng lala