Kabanata 452

Ang ilaw sa selda ay sobrang dilim to the point na hindi ko makita ang itsura ng lalaking nasa harap ko. Sa sobrang dilim, nakikita ko ang mga luha ko sa mata. Sa sobrang dilim, ang tahimik ng puso ko, wala itong nararamdaman kung hindi lungkot at kawalang pag-asa. “Oo, ang tadhana ay may simula at hangganan.” Poetic pa rin si Zachary kahit nakikipaghiwalay na siya. Bakit nga ba bigla nalang niyang gusto makipaghiwalay sa akin? Nasaan ang lalaking nag-aalaga sakin, minamahal ako at kailanman hindi ako sinaktan? Nahihirapan akong paniwalaan ito. Inalis ko ang kamay kong nakacover sa tiyan ko para hilahin ang collar niya. Hindi siya umiwas, pero tumingin siya sakin gamit ang mga kalmado niyang mata. Na para bang nakatingin siya sa isang stranger na wala siya ni kahit anong feelings. Ang dugo mula sa tiyan ko ay dahan-dahang lumabas. Nakatingin lang ako sa kanta na parang tanga at tinanong habang natawa nang malakas, “Second Brother, pinaglalaruan mo lang ko hindi ba? Nananaginip ta