Kabanata 356

“Umalis na siya bago ka pa makarating dito.” Sa lahat ng aking pinsala, hinarap ko ang malaking peligro at pumunta dito para lang makita siya ngunit nabigo pa rin ako. Sumakit ang puso ko sa lungkot. Sobrang nanginginig ang aking katawan na para bang hihimatayin na ako sa ospital na ito anumang oras. Napansin ni Leo na may kakaiba sa’kin. Sa likuran ko, inalalayan ng kamay niya ang balikat ko. Hindi ako hinimatay, ngunit ang aking puso ay nalunod sa matinding kalungkutan. Pagkatapos, tumunog ang orasan ng ospital. Eksaktong labindalawang beses. Tapos na ang Bagong Taon. Dalawang beses akong pumunta sa Finland ngunit hindi ko nakita ang taong pinakamamahal ko. Tinanong ko si Martti, “Gantio ba talaga kalala ang poot niya sa’kin?” Tumawa si Martti at tinanong, “Ano sa tingin mo? Dapat ka ba niyang pasalamatan hanggang sa maiyak siya?” Naiwan akong walang imik. Lahat ng mga salita ko ay naipit sa lalamunan ko. “Caroline, ikaw ay salot!” Malamig akong tumingin kay Emmi, “Manahimik ka nga!”