Kabanata 145 Isang Kakaibang Regalo

“Ahhhhh! Huwag kang lumapit, huwag!” Bumukas rin ang ilaw sa kwarto. Sumiksik si Celine sa mga bisig ni Sylvia. Marahan namang tinapik ng matanda ang likod ni Celine at bumuntong hininga. “Oh, Celine. Akala ko naman mayroon talaga. Tumingin ka nang mabuti, kurtina lamang iyon. Hindi mo sinara ang bintana mo kaya pumasok ang simoy ng hangin mula sa labas. Ang kamay na sinasabi mo ay tela lamang.” Ipinakita ng matanda ang nangyayari sa kanyang apo. Nang ituon ni Celine ang kanyang paningin, saka lamang niya napagtantong ang iniisip niya kaninang anyo ay kurtina lang pala talaga. Bumuntong hininga siya nang mabigat. “Niloloko ba ako ng mga mata ko?” “Baka dahil lang sa dami ng problemang buhat mo.” Sa totoo lang, hindi makapagsalita si Sylvia dahil nagising nito ang lahat sa gitna ng gabi para lang sa isang kurtina. Ganoon pa man, mas mabuting huwag na siyang magsalita sa putla pa lang ng mukha ni Celine. Ganoon din, tinapik niya ang kamay nito. “Ayos na ngayon. Huwag ka nang m