Kabanata 92

Nanginig ang puso ni Laura sa lamig ng sinabi niya. Pero nanatiling kalmado ang mga mata niya. “Cameron, ano…” “Tama na. Huwag ka ng magsalita. Ibaba mo na lang ako dito. May kailangan pa akong asikasuhin, at gusto ko na bumaba,” malamig na sinabi ni Cameron. Pero makikita sa mga mata niya na hindi siya kasing kalmado ng iniisip niya. Pinilit ni Laura na pigilan ang nararamdaman niya, pero hindi mapigilan ng mga kamay niyang sumarado ng mahigpit. Bigla, naging tahimik at bigat ng pakiramdam sa sasakyan. Sa pagkakataong ito, narinig niya ang boses ni Cameron. “Ms. Jones, pakisabihan si Perez na tumigil na dito. Gusto ko na bumaba.” Nahimasmasan si Laura at tinignan si Cameron, may halong sakit sa boses niya. “Cameron, hindi mo na ba ako gusto makita muli?” Tumigil si Cameron. Tumingin siya sa mga mata ni Laura. Naisip niyang sumagot ng “oo, hindi na” na madali lang sabihin, pero naipit ito sa lalamunan niya. Dahil alam niya ang mangyayari kapag sinabi niya ang mga salitang iyo