Kabanata 1848

Tumango si Luna. “Pwede namang piliin ni Roanne na hindi tulungan si Charlotte.” “Isipin mo na lang na parte rin ng ginawa ni Roanne ang pinagdadaanan niyo ni Bonnie, Jim, at ng pamilya Landry.” “Naaawa ka pa rin ba sa kanya ngayon?” Walang masabi si Luna nang marinig niya ito. Tama si Joshua; nauwi sa ganito si Roanne dahil sa karma sa pagtulong kay Charlotte na gawin ang mga masasamang bagay. Nang makita ang itsura ni Luna, huminga ng malalim si Joshua, lumapit siya, at tinulak niya si Luna papunta sa sofa, at nagbuhos siya ng tsaa. “Kung may oras at lakas ng isip ka para maawa sa iba, bakit hindi ka muna maawa sa sarili mo?” “Noong wala ka pang malay, walang ginawa sina Jim at Charlotte sayo, pero ngayon at gising ka na, baka gumawa na ulit sila ng gulo para sayo simula bukas.” Uminom si Luna ng tsaa na binigay ni Joshua sa kanya. “Hindi ako natatakot… dahil kasama kita.” Ang mga simpleng salitang ito ay parang mga bulalakaw sa puso ni Joshua, nanginig ang kalmadon