Kabanata 109

Nang mapansin niya na hindi kumikilos si Nellie, kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya kung saan nakatingin si Nellie. Nakatayo sa tabi ng pinto, hitsurang pagod sa byahe si Joshua. Mukhang galing siya sa lugar na malayo. Gusto-gusot ang damit niya na mukhang pang matalino. Magulo rin ang buhok niya. Gayunpaman, nakakaakit at makisig pa rin siya. Napansin ni Luna ang maliit na kahon sa kamay ni Luna. Pamilyar ang kahon kay Luna, ngunit hindi niya maalala kung saan niya ito nakita. “Daddy, saan po kayo galing?” Nilapag ni Nellie ang kutsara at tinidor at tumakbo siya papunta sa kusina. Nagsandok siya ng isang plato ng kanin. “Sakto po ang pag uwi niyo. Kumain po tayo ng huling tanghalian ng magkasama.” Pagkatapos, naramdaman ni Nellie na parang may mali. “Hindi po ang huling tanghalian, ang huling tanghalian bago po umalis si Auntie.” “Hmm.” Tumingin si Joshua kay Luna at nilapag niya ang kahon. Niluwagan niya ang necktie niya at sinabit niya ang kanyang coat. Tinupi niya