Kabanata 612

Naghintay ako sa kwarto nang buong magdamag. Sa wakas, tinawagan ako ni Lance. “Masama ang kalagayan ni Dixon. Lagi ka niyang hinahanap. Dadalhin ko siya sa psychiatrist sa loob ng ilang araw,“ paliwanag niya. Nahirapan akong sumagot. “Hindi ako nakikilala ni Dixon.” Kung hindi niya ako nakikilala, paano niya magagawang patuloy akong hanapin? “Patuloy siyang tumatawag sa ngalang Carol.” Nakalimutan niya na ako, ngunit naalala niya ang pangalan ko. Nang marinig iyon, may alon ng asido ang bumungad sa aking puso, at nakaramdam ako ng pagkabagabag habang nalunod ako sa nasabing damdamin! Dahil wala akong sinabi, nagpatuloy si Lance, “Ipinaaalam ko lang sa’yo ang tungkol sa kanyang kalagayan sa pag-iisip at mga plano ko. Hindi mo kailangang makaramdam ng presyur o tumanggap ng anumang responsibilidad. Pagkatapos ng lahat, nasa piling ka na ni Zachary. Hindi mo dapat sayangin ang iyong lakas kay Dixon.“ Si Lance ay palaging maunawain na tao. Huminga ako nang malalim. “Alam ko ang aking mga