Kabanata 233

Hindi ko maintindihan ang insidente sa ospital, at hindi man lang ako kinokontak ni Zachary. Bigla, parang nainis talaga ako. Gabi na nang bumalik ako sa condominium. Malakas pa rin ang ulan sa Tong City. Pumasok ako at nakita ko si Zachary na nakatayo sa harap ng French na mga bintana. Mula sa lugar na iyon, nakita niya akong pumapasok sa gusali. Naririnig ang aking mga paggalaw, sumulyap siya papunta sa akin. Walang pakiramdam ang kanyang titig. Binigyan ko siya ng malamig na sulyap at pumunta sa kwarto. Ilang sandali lamang nang siya’y pumasok pagkatapos kong humiga sa kama. Halos dumampi na ang ulo niya sa tuktok ng pintuan. Ibinaba ko ang aking tingin, dahil ayokong tumingin sa kanya. Mahinang tanong niya sa akin, “Caley, galit ka ba sa akin?” Talagang alam niya na galit ako! “Hindi,” sagot ko. “Galit ka eh.” Ang kanyang tono ay hindi kapani-paniwalang malakas ang loob. Pinag-isipan ko ito, pagkatapos ay tinanong, “Sino ang babaeng nasa baba kagabi?” Narinig iyon, tumahimik sandal