Kabanata 112

Napahawak ako sa aking payong at dumaan sa eskinita. Pagbalik ko sa kotse, nalulungkot at nababagabag pa rin ako. Hindi ko kailanman naisip na tinarato ng aking mga magulang nang ganito si Quincy, sapilitang kinuhaan ng bato mula sa kanya. Anumang kaso, siya ay maliit na batang babae lamang. Kasing edad ko lang siya noong mga panahong iyon. Gayunpaman, ang pagtrato na natanggap niya ay mga mundo ang pagitan dahil sa aming mga pinagmulan. Marahil nawari ng aking assistant na malumya ako. Habang nagmamaneho siya, sinabi niya nang may pag-aalala, “President Shaw, may nangyari ba?” Umiling ako at sinabing, “Ayos lang.” Kani-kanina lang, habang nakatayo ako sa pintuan at sumulyap sa babaeng iyon na nakasuot ng bulaklaking palda, naramdaman ko ang kakaibang klase ng taranta at takot sa kalooban ko dahil kamukha niya si Quincy. Sa totoo lang, hindi ko naintindihan ang sarili kong takot. Marahil ay naramdaman ko pa rin ang pangongonsensya. Tinanong ko si Andrew kung iyon ba si Quincy. Gayunpam