Kabanata 665 Shares Galing kay Master Lancaster

Nang marinig iyon ni Yvonne ay natigilan siya at hindi makapaniwala sa narinig. "Theo, anong sinabi mo? Pwede mo bang sabihin ulit?" Napalunok siya habang pinipigilan ang kanyang panloob na pananabik habang umaasang nakatingin sa maliit na bata na nasa tabi ng kama. Ang maliit na lalaki ay tumingin sa kanya na may maningning na mga mata at sinabing muli, "Mommy, namiss kita." Agad na tumulo ang luha ni Yvonne. "Henry, narinig mo ba iyon? Maayos na magsalita si Theo at hindi na siya nagsasalita ng ilang salita lang." Lumapit si Henry at yumuko para buhatin si Theo bago niyakap ito. "Narinig ko iyon. Si Theo ay nakakapagsalita ng maayos simula noong dalawang araw na ang nakalipas. Ang dahilan kung bakit hindi ko sinabi sa iyo ay dahil gusto kong bigyan ka ng sorpresa. Kamusta naman? Maayos ba ang sorpresa?" "Sobra. Syempre, sapat na iyon!" Paulit-ulit na tumango si Yvonne. Ano pang sorpresa ang maaaring mas malaki kaysa sa maayos na kakayahan sa pagsasalita ng kanyang anak?