Kabanata 186

Nilinaw ng mga salita ni Camelia na may iba pang modernong tao sa disyertong islang ito. Nagliwanag ang mga mukha ng ibang babae na may kasamang mga ngiti na para bang makakabalik na sila sa kabihasnan bukas. “Sila kaya ang mga taong naghahanap sa atin? Magsimula tayo ng apoy ngayon at magpadala ng distress signal.” “Nagawa na natin sa wakas! Uuwi na tayo!” “Nasaan sila ngayon? Paano natin sila makikita?” Ang makita ang kanilang masasayang mukha ay nagpaalala kay Ryan ng mga mapapait na araw na kanilang dinanas. Nais niyang sabihin sa kanila ang lahat, ngunit hindi niya magawang pababain ang kanilang mga espiritu, kaya nagpasya siyang hayaan silang magsaya sa sandaling iyon. Pagkatapos nilang magsalita, taimtim na ipinaalam sa kanila ni Camelia ang mga katotohanan. “‘Wag kayong masyadong atat. Baka hindi nandito ang mga bumaril sa unggoy para iligtas tayo.” Napailing si Sherry. “Kung hindi sila nandito para iligtas tayo, bakit sila nandito? Sa tingin ko ang paglubog ng barko ay nag-ale